Ніякага адчаю няма, але...

Источник материала:

— Здарылася так, што я аказалася беспрацоўнай, — расказвае кантралёр бавоўнапрадзiльнай фабрыкi Святлана Пыжова. — Замяняла ў адной з устаноў культуры жанчыну, якая знаходзiлася ў дэкрэтным водпуску i вярнулася на сваю пасаду. Ветка — гарадок невялiкi, уладкавацца на працу не так проста. Таму i звярнулася ў цэнтр занятасцi. Дапамаглi. На фабрыцы ў пачатку гэтага года ўступiў у строй цэх па выпуску пальчатак з нанясеннем ПВХ, вось мяне i накiравалi туды. Не адна я такая была, а 25 чалавек.

— Прызнацца шчыра, не вельмi. Чатырыста тысяч рублёў у месяц. Хацелася б больш (многа грошай не бывае). Але ўжо тое, што праца пастаянная, зарплата выплачваецца без перабояў — добра. Двое дзяцей у сям’i, муж працуе ў ахове. Прысядзiбны ўчастак ёсць, парсюкоў трымаем, курэй — падмога ўсё ж.

Запомнiлася i размова з рабочымi ткацкай фабрыкi Нiнай Каротчанкай, Святланай Мельнiкавай i Леанiдам Красновым. Нiна Iванаўна — пенсiйнага ўжо ўзросту, але яшчэ працуе. Святлана Пятроўна пасля дэкрэтнага водпуску выйшла на працу ўсяго некалькi дзён таму, а Леанiд Васiльевiч аддаў прадпрыемству трыццаць гадоў. Тут жа працуе ткачыхай i яго жонка Галiна Леанiдаўна. Прызналiся: раней, некалькi месяцаў таму, было цяжэй. Перабоi ў рабоце назiралiся, зарплата была малая. Цяпер адбылiся змены ў лепшы бок. Iх яны звязваюць з прыходам сюды новага кiраўнiка прадпрыемства Паўла Раманькова.

Я сустрэўся з iм i з дырэктарам бавоўнапрадзiльнай фабрыкi Мiхаiлам Сучковым. Апошнi расказаў, што ў калектыве 207 чалавек, i яго задача заключаецца ў тым, каб перапрацоўваць бавоўну ў пражу, якая пастаўляецца на тэкстыльныя камбiнаты i фабрыкi Рэчыцы, Оршы, Слонiма i Веткi. Работа iдзе ў дзве змены, а iншым разам — у тры. I выклiкана гэта тым, што абсталяванне старое (звыш трыццацi гадоў яму ўжо), а спраўляцца з намечанымi аб’ёмамi — трэба.

А што з пражай? На складзе яна таксама не залежваецца. Але стварылася запазычанасць за яе рэалiзацыю з боку ААТ "Веткаўская ткацкая фабрыка", "Рэчыцкi тэкстыль" i Аршанскага iльнокамбiната адпаведна ў 400, 600 i 200 мiльёнаў рублёў. Апошнiя два прадпрыемствы частку сваёй прадукцыi адпраўляюць у Расiю, а там ужо крызiсная сiтуацыя дзе-нiдзе.

Ёсць меркаванне, кажа Мiхаiл Уладзiмiравiч, што нейкiм чынам яна можа зачапiць i iх фабрыку ў далейшым. Але рабiць нейкiя скарачэннi штатаў, звальняць людзей на прадпрыемстве нiхто не мае намеру. Ды i не дазволяць гэта рабiць органы ўлады.

Як вядома, на рэканструкцыю фабрыкi, згодна з адпаведным указам Прэзiдэнта краiны, банкам павiнна быць выдзелена 6,7 мiльярда рублёў. Ёсць ужо бiзнэс-план тэхнiчнага пераўзбраення, якi прайшоў дзяржаўную экспертызу. Прайшоў тэндар на закупку абсталявання, якi выйграла швейцарская фiрма, заключаны кантракт на 1805 тысяч еўра, аднак рэалiзацыя гэтага праекта затрымлiваецца. Слова тут — за банкам.

— У нас становiшча больш трывожнае, — кажа дырэктар ткацкай фабрыкi Павел Раманькоў, — бо мы вырабляем не сыравiну для нейкiх прадпрыемстваў, а гатовы прадукт, i таму ў большай ступенi залежым ад спажыўцоў — гандлёвых арганiзацый краiны.

На сёння фабрыка — стратнае прадпрыемства. У чэрвенi i лiпенi тут былi вялiкiя перабоi з пастаўкай сыравiны, частка людзей не працавала, запазычанасцi iншым прадпрыемствам дасягалi даволi салiдных сум. Сярэдняя зарплата складала 325 тысяч рублёў. Гэта непакоiла не толькi мясцовыя ўлады, але i вышэйшыя. У жнiўнi тут быў з рабочым вiзiтам першы намеснiк прэм’ер-мiнiстра краiны Уладзiмiр Сямашка, былi зроблены адпаведныя захады для выпраўлення сiтуацыi.

Так, у прыватнасцi, прынята рашэнне далучыць фабрыку да ААТ "Рэчыцатэкстыль", якая ўвайшла ў склад канцэрна "Белнафтахiм" з усiмi наступнымi вынiкамi. Ён аказаў калектыву адчувальную дапамогу ў рэалiзацыi прадукцыi. Закончылiся перабоi з пастаўкай сыравiны. Новы дырэктар пачаў рэарганiзацыю вытворчасцi, i сёння ўжо iдзе наступная канстатацыя фактаў: фабрыка запрацавала, выйшаўшы на прагнозныя паказчыкi. Зарплата ў людзей, якiя бачаць, што ёсць сыравiна, а значыць i праца (ад чаго iх настрой змянiўся), вырасла да 480 тысяч рублёў у месяц.

Стала лягчэй, адным словам, стабiльнасцi дабавiлася. Аднак некаторыя праблемы мiнулага яшчэ засталiся. Прадпрыемства не паспявае разлiчыцца з запазычанасцямi, просiць адтэрмiноўку па плацяжах за энерганосьбiты.

Прамысловы патэнцыял раёна адносна невялiкi. Малочны завод, якi адносiцца да раённай уласнасцi, бавоўнапрадзiльная, ткацкая фабрыкi, вось, лiчы, i ўсё. Кiраўнiкам iх сёння ёсць над чым працаваць, каб не збiцца з курсу. Ды i не толькi iм. Бо такiя сёння абставiны, звязаныя з вядомымi працэсамi ў эканомiцы свету.

Нiякага адчаю цi панiкi ў раёне ў сувязi з гэтым няма. Працуюць i гэтыя калектывы, i будаўнiкi, i транспартнiкi, i камунальнiкi, i сувязiсты. Усе працуюць, усе стараюцца.

Аднак малочны завод ужо адчувае пэўныя цяжкасцi з рэалiзацыяй сваёй прадукцыi, асаблiва масла i казеiну. Калi раней гэты тавар пастаўляўся ў Расiю i Заходнюю Еўропу, дык сёння гэты рынак практычна закрыты. На якi час — невядома.

Па бавоўнапрадзiльнай фабрыцы тыя фiнансавыя сродкi, якiя выдзелены на тэхнiчнае перааснашчэнне, асвойваюцца сёлета вельмi слаба, i з гэтым пытаннем мы вымушаны звяртацца да ўрада краiны. Калi так пойдзе далей, праблемы могуць у далейшым абвастрыцца яшчэ больш. У рабоце ж ткацкай фабрыкi адбылiся станоўчыя зрухi ў сувязi з тым, аб чым казаў яе дырэктар. На сёння працэс далучэння прадпрыемства да "Рэчыцкага тэкстылю" яшчэ канчаткова не закончаны, аднак ужо вядома, што ў вынiку аб’ём выпуску тавараў фабрыкi ў аб’ёме прамысловай прадукцыi раёна павялiчыцца на два працэнты. I гэта радуе. Наперадзе ж ва ўсiх нас шмат работы.