Камон энд дэнс: Зоркі з Палесся

Мікрафоны для гурта – рэч нязвыклая, выступаюць яны звычайна без іх. Фанаграму не выкарыстоўваюць таксама, чым выгодна адрозніваюцца ад бліжэйшых канкурэнтак. "Бурановские бабушки" – папса. Іх сапсавалі. Нашто пад фанаграму спяваць, калі ёсць жывы голас? Нашто англійская мова, калі ёсць свая?" – узрушана кажа баба Каця. Высвятляецца, што "Міжрэчча" лёгка паехала б на "Еўрабачанне", а пакуль туды не клічуць – будзе ездзіць у Берлін.



 

Ініцыятарам трыпу ў Германію стаў фатограф Андрэй Лянкевіч, які даўно працуе з палескімі зоркамі. А арганізавалі ўсё беларуска Алеся Белановіч і вядомы аматар беларушчыны немец Інго Пэц. Дагэтуль бабулі за мяжой не былі і доўга не верылі свайму шчасцю. Калі стала зразумела, што гэта не жарт – плакалі ад радасці.
 

Аўтэнтычных беларусак сустракаў дэпутат Бундэстагу – усіх абшукалі напярэдадні сустрэчы і ў бойкай бабы Каці забралі ножычак. Дэпутат доўга пытаў пра Лукашэнку, а потым пакляўся, што асабіста прыедзе да Кацярыны Аляксееўны, каб паглядзець на беларускі народ. Яна абяцала чакаць.

Канцэрты адбыліся ў Берліне і Дрэздэне. Выступ у царкве Святой Лізаветы ў Берліне мусіў доўжыцца паўтары гадзіны, але гурт не адпускалі са сцэны ўсе дзве. У зале было чалавек 300. Жанчын цалавалі і абдымалі, іншыя гледачы нават плакалі, немцы буркалі "гут" ды цалавалі рукі.

"А за вайну я не крыўдую. Сын за бацьку не адказвае, як і бацька за сына. Вайна такая: не заб'еш яго ты, ён заб'е цябе. Што цяпер дзецям злаваць? Давайце жыць дружна", – ставіць тлустую кропку баба Каця, народжаная ў 1941 годзе. "Міжрэчча" чакаюць у Германіі яшчэ раз – цяпер канцэрт будзе ўжо на 2000 гледачоў.

На радзіме кар’ерны рост бабак выклікае больш пытанняў. Гурт замацаваны за мясцовым Домам культуры, палова канцэртаў – бясплатная, а грошы за платныя здаюцца ў ДК. Афіцыйна гуртом кіруе нявестка бабы Каці. Дадатковую інфу, кшталту памеру ганарараў, вызначыць складана – з тэмы грошай баба Каця саслізвае "на выдатна". Хаця наўрад ці ганарары дазваляюць адмовіцца ад хатняй гаспадаркі, нягледзячы на тое, што "Міжрэчча" дае 48 канцэртаў на год. Гэта амаль канцэрт на тыдзень – бабулі шмат гастралююць па Беларусі і перыядычна займаюць першыя месцы ў конкурсах, пра якія ніколі не напіша часопіс "КГ".

Гэтак было не заўсёды. Баба Каця працуе ў Доме культуры Пагоста з 1980 года – была і мастацкім кіраўніком, і загадчыцай, і вартаўніцай. Ёсць свая спецыфіка ў вясковых культурніцкіх установах: "Было, што і білі – гэта ж вёска, п'юць, весяляцца. А клуб гнецца – па чатыры сотні душ ціснецца", – успамінае Кацярына. Аднак залатая эпоха Дома культуры прайшла – цяпер у вёсцы засталося ўсяго 250 жыхароў. Моладзь да гурта далучаецца, аднак часам, паводле бабы Каці, "хутка співаецца і сыходзіць".

Баба Каця любіць прамаўляць простыя жыццёвыя ісціны, і ім хочацца даваць веры, гэтым словам, не сапсаваным загонамі экзістэнцыялістаў. "Хіба шчасце ў рукі возьмеш? Сама я яго не бачыла. Бог забраў і братоў, і бацьку, і маці, і гаспадара, і сыночкаў пяцёх. Шчасце – калі дзеткі жывыя. Шчасце – калі з жонкаю жывеш добра ў пары. Вось іду па Германіі, бачу – старыя людзі, сівенькія. Ідуць за рукі, гавораць – і пацалуе дзед бабу. Што гэта, каханне? Не, гэта шчасце".

Немцы палілі нашу вёску чатыры разы. Напярэдадні апошняга разу жанчыны сабраліся ў нашай хаце правесці абрад, каб не прыйшла бяда. Ручнік саткалі, а потым збіраюцца ісці араць – такі абрад. Раптам дзядок Яўхім падыходзіць і кажа: "Жоначкі, вярніцеся, старыя, не йдзіце! Заяц жа вам дарогу перабег!" Жонкі не паслухалі – і праз тыдзень сяло спалілі.