Свет эміграцыйнага эпісталярыума

Источник материала:

Новы нумар прысвечаны эпісталярнай спадчыне эміграцыі — часам лісты з’яўляюцца адзінай крыніцай у вывучэнні. «Эпісталярыі, як дэталізаваны адбітак адносінаў паміж аўтарам і адрасатам, шмат даюць для разумення часу і спецыфікі эміграцыйнага жыцця, тых ці іншых учынкаў у яго кантэксце», — зазначаецца ў прадмове.

У нумары друкуюцца лісты Юркі Віцьбіча, перапіска 1944 г. Антона Адамовіча з Нямеччыны і Наталлі Арсенневай, якая была тады рэдактаркай «Беларускай газэты»;

ліставанне Янкі Запрудніка і прэзідэнта Рады БНР Міколы Абрамчыка (1953–1969), даследніцкія тэксты Вітаўта Тумаша, успаміны Барыса Данілюка,

артыкул пра паваенную дзейнасць пасла польскага сейма Аляксандра Стагановіча, тэксты пра мастака Уладзіслава Старэвіча, святара Апанаса Рэшаця, Ізыдара Плашчынскага і Янку Ліманоўскага.

Атрымаў працяг праекту віртуальнага музея БІНІМ, запачаткаваны ў мінулым нумары. У гэтым змешчаны артыкул пра беларускія маркі і пласцінкі на эміграцыі, падборка здымкаў гэтых марак, а таксама значкаў і медалёў, вырабленых беларускімі эмігрантамі ў розныя часы.

Запачаткавана таксама новая рубрыка — «Дзеці эміграцыі», у нумары змешчана гутарка Алесі Сёмухі з дачкой Вітаўта і Зоры Кіпеляў Алесяй.

***

«Запісы БІНІМ» былі заснаваныя ў 1952 г. у ЗША. Першыя шэсць тамоў выйшлі ў 1952—1954 гг. у Нью-Ёрку, наступныя пяць — у Мюнхене (1962–1960), З 12 па 24-ты выдаваліся ў Нью-Ёрку (1974–1999), ад 2002 г. «Запісы БІНІМ» — сумесны мінска-ньюёрскі праект. Гэта ўжо 33 нумар альманаха-гадавіка.

Хутка — у галоўных кнігарнях Мінска і беларускіх інтэрнэт-крамах.