Артур Зельский: «Пабыць у нас і не прыехаць у Хатынь – гэта не зразумець нашай болі»

Источник материала:

В юбилей Победы эксперты наблюдают возрастающие попытки в угоду политической конъюнктуре пересмотреть причины и итоги Второй мировой войны. Действительно ли историческая правда сегодня нуждается в защите? Об этом рассуждают эксперты в программе «В обстановке мира».

Артур Зельский, директор мемориального комплекса «Хатынь»:
Хатынь – гэта нашае ўсё. Гэта не проста, як кажуць. І вельмі часта і ў кнігах іншых – мы казалі вось пра фальсіфікацыю – бывае і проста нават неўсвядомленая недамоўленасць. Хатынь, кажуць, – гэта помнік спаленай вёсцы. Не. Гэта помнік не толькі ўсім спаленым вёскам. Гэта помнік ўсёй трагедыі Беларусі на сённяшні дзень.

Разбіраючы тыя ж пытанні, і па сённяшні дзень, гэта нават не фальсіфікацыя, гэта так. «Катынь, Хатынь – вось, прыдумалі для таго, каб замазаць гэта». Гэта ўжо я і разглядаў гэтыя пытанні, і дакументы. Не, не было гэтага. Гэта ўсё прыдумкі і прыдумкі менавіта 1974 года пасля візіта Ніксана. Між іншым, гэта быў адзіны амерыканскі прэзідент і нават адзіны заходнееўрапейскі, скажам так, прадстаўнік заходняга свету, які наведаў Хатынь.

Таму сёння, калі мы кажам, што яны прыязджаюць ў Беларусь – гэта выдатна. Але пабыць у нас і не прыехаць у Хатынь – гэта не зразумець нашай болі. І тады менавіта ўзнікла вось гэтая фальшыўка, якая і па сённяшні дзень вельмі часта гуляе, і мы з ёю сустракаемся вельмі часта.

«Ёсць учынкі, якія не тое, што дараваць, зразумець немагчыма». Выжившие в сожжённых деревнях: ненависти не было, но простить не смогли

Игорь Марзалюк, ведущий СТВ:
Вельмі удалая фальшыўка.

Артур Зельский:
Да. Вельмі удалая. Гэты міф працягвае жыць сваім жыццём.