Радасць не блісне чыстай слязою...

Источник материала:

Ён нарадзiўся ў вёсцы Шанi Пружанскага раёна ў сялянскай сям’i. Працаваў па найме, на Пружанскiм лесапiльным заводзе. У 1924 годзе ўступiў у падпольную камсамольскую арганiзацыю, потым у кампартыю Заходняй Беларусi. За ўдзел у рэвалюцыйным руху польскiя ўлады неаднаразова арыштоўвалi Мiколу Засiма, саджалi ў турму.

Вершы пачаў друкаваць у 1926 годзе ў часопiсах "Маланка", "Лiтаратурная старонка", "Асва", газетах "Наша воля", "Наша праца".

Лiтаратуразнаўцы называюць Мiколу Засiма народным самародкам, вылучаным у лiтаратуру культурна-масавым рухам "Грамада".

Першыя вершы ён падпiсваў псеўданiмамi "Хлопец", "Агонь", "Асот". У 1933 годзе ў "Родным краi" паэт ужо пад сваiм прозвiшчам друкаваў творы побытавай сатыры. Для яго было арганiчным гумарыстычна-сатырычнае бачанне рэчаiснасцi.

Мы нiчым так не багаты,

Як багаты мы бядой,

Нашы хаты — ў шыбах латы,

Сцены сыплюцца трухой.

Наш кажух — у куце плесня,

Электрычнасць — корч смальны,

Плача з намi наша песня

Пад хаўтурныя званы.

Пасля ўз’яднання Беларусi Мiкалай Арцёмавiч Засiм быў абраны старшынёй Шанеўскага сельсавета. У Вялiкую Айчынную вайну партызанiў, друкаваўся ў падпольных газетах "Заря", "За Родину". Узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркi, медалямi. Пасля вайны працаваў у брэсцкай абласной газеце "Зара".

Ён рана пайшоў з жыцця, у няпоўныя 50 гадоў.

На рускую мову творы Мiколы Засiма перакладаў Аляксандр Твардоўскi.