Дзiцячае харчаванне: дорага i смачна цi танна i сярдзiта?

Источник материала:

Асабiсты вопыт

Я, напрыклад, як i многiя бацькi, пачала свой вопыт з памылкi: дакармлiвала дарагой iмпартнай сумессю. Педыятры нiякiх вытворцаў не рэкамендавалi, абмяжоўвалiся парадай «спачатку грудное малако i толькi пасля — сумесь». Арыентавацца ў асартыменце гэтага прадукту вельмi проста. Адаптаваных сумесяў два вiды — дарагiя iмпартныя (прадстаўлены 4—5 вытворцамi) i танныя айчынныя (на беларускай прасторы адзiны гiгант i манапалiст — ваўкавыскi «Беллакт»). Такi выбар у сталiцы i буйных гарадах. У астатнiх кропках на карце краiны пакутаваць ад выбару не даводзiцца — мясцовы гандаль падтрымлiвае айчыннага вытворцу, а прыватныя прадпрымальнiкi iгнаруюць такую нiшу, як дзiцячае харчаванне.

Нельга не ацанiць, як падаюць свой прадукт замежныя вытворцы бэбi-фуда. На ўпакоўцы — аповяд пра кароў элiтнай пароды, якiя пасуцца на асобных альпiйскiх лугах, дзе расце трава спецыяльна падабраных гатункаў i не ступае нага чалавека. З малака ад гэтых рагуль па тэхналогii, якая не мае аналагаў, кампанiя вырабляе прадукт ужо колькi дзесяцiгоддзяў. Гэта я да таго, што знешне такi прадукт выклiкае куды больш даверу, чым айчынны, хоць i правакуе алергiю — пераканалася на ўласным вопыце, дакладней, на вопыце свайго дзiцяцi.

А цяпер пра матэрыяльны бок, што таксама важна. 800-грамовы пачак, якога на два тыднi не хапае, каштуе 25 тысяч рублёў. Гiпаалергенны варыянт (усе замежныя вытворцы вырабляюць такi прадукт) — ужо 19 тысяч за 100-грамовую ўпакоўку, якая заканчваецца праз 4—5 дзён.

Паспрабуйце, паважаныя бацькi, пачаць з беларускай «Алесi» цi «Тонуса» за 3600. Нiякай алергii — у маiм выпадку.

Педыятры не раяць пачынаць з дарагiх сумесяў яшчэ i таму, што з-за iх быццам бы лепшых смакавых якасцяў дзецi адмаўляюцца потым ад айчыннай сумесi. Аднак не будзем забываць, што ёсць дзецi, якiя могуць есцi ўсё цi амаль усё. Чым i карыстаюцца бацькi, калi ў рацыён дзiцяцi ўводзяць фруктовыя сокi i пюрэ, без якiх, у адрозненне ад малочнай сумесi, нiяк не абысцiся. Большасць маiх знаёмых аддаюць перавагу менавiта беларускаму прадукту, бо ён таннейшы.

Амаль ва ўсiх магазiнах побач з айчыннымi месцяцца i сокi ўкраiнскай, малдаўскай, расiйскай вытворчасцi. Пакуль беларускiя вытворцы (Клецкi i Маларыцкi камбiнаты) толькi прамацваюць глебу, у блiзкiм замежжы ўжо даўно зразумелi эканамiчную карысць ад адметнага афармлення тавару i перайшлi на сучасную тару. Некаторыя нашы вытворцы таксама пачынаюць адмаўляцца ад накрывак, якiя закрываюцца закатачным спосабам, i пераходзяць на закруткi. Са шклянымi слоiкамi, якiя адкрываюцца кансерваўскрывацелем (большасць нашых сокаў яшчэ ў такой тары) трэба быць асцярожным i лоўкiм, каб у спешцы не накрышыць шкла ў прадукт — гэта мiнус. Затое такi слоiк (паспяхова адкрыты) можна здаць — гэта плюс. I яшчэ. У слаба бачным тэрмiне годнасцi, якi наносiцца старым спосабам, трэба яшчэ разабрацца.

А цяпер лыжка дзёгцю ў одзе беларускаму харчаванню. Выпадак меў месца некалькi гадоў таму. Мая сяброўка, даядаючы за сынам, адчула ў роце штосьцi акрамя фруктовага пюрэ. Як потым высветлiла экспертыза, гэтым «штосьцi» аказалася шкловалакно. Памiж маладой матуляй, засмучанай такiм вынiкам, i заводам-вытворцам, засмучаным актыўнасцю матулi, завязалася перапiска. У рэшце рэшт даведалася, хто вiнаваты, хто звольнены i хто пазбаўлены прэмii, — адным словам, аб тым, што «меры прынятыя». У апошнiм лiсце завод паведамляў аб устаноўцы абсталявання, якое дазваляе выяўляць шкловалакно ў прадукце. Застаецца спадзявацца, што згаданае абсталяванне спраўна працуе дагэтуль.

Я i сама аддаю перавагу беларускаму соку — на нашым тэлебачаннi ў рубрыках кшталту «Купляйце беларускае» нашы спецыялiсты распавядаюць пра унiкальную карысць i чысцiню айчыннага прадукта. Пра замежныя сокi так не расказваюць. Галоўнае — выбраць тое, што падабаецца вашаму дзiцяцi. Пакаштаваўшы лыжку пюрэ з беларускiх антонавак цi дурнiц, мая дачка пачынае нервавацца i плявацца часцей, чым звычайна. Але гэта эканомны варыянт — менш за тысячу (800—900 рублёў) за слоiк. Аналагiчнае чэшскае «Hame» амаль удвая даражэйшае. Але за дадатковую плату вы набываеце ўласную бестурботнасць — працэс кармлення не трэба суправаджаць дадатковымi ўгаворамi. Аптымальны варыянт (у межах 1,5 тысячы) — украiнскi «Карапуз», малдаўская «Vita» цi расiйскi «Вiннi».

Не можа (спадзяёмся, пакуль) пахвалiцца багатым асартыментам наш айчынны «Беллакт». I тут маюць вялiкi поспех вытворцы з блiзкага i далёкага замежжа. Аптымальным па суадносiнах цаны i якасцi мне падаецца расiйскi «HEINZ» i славенская марка «Бэбi» (каля 4,5 тысячы). Ёсць амаль ва ўсiх магазiнах, нават на перыферыi. Вытворцы сучасных каш цэняць ваш час — прадукт не патрабуе варкi. I зараз гэта не банальная аўсянка цi, скажам, грэчка, а аўсянка з гарбузом, грэчка з яблыкамi i курагой.

Трэба сказаць, што сусветна вядомыя вытворцы дзiцячых харчовых тавараў (HiPP, напрыклад, цi HEINZ) асвоiлi i такiя спецыфiчныя прадукты, як дзiцячы чай i дзіцячае пячэнне. Нiхто пакуль з беларускiх вытворцаў iх не вырабляе. Пюрэ з агароднiны, мясное i рыбнае, якое ўводзiцца ў рацыён з 6—7 месяцаў, адносiцца да тавараў, якiя ў нас вырабляюцца i не сустракаюць дастойнай замежнай канкурэнцыi. Аршанскi мясакансервавы камбiнат папрацаваў i над смакавымi якасцямi, i над асартыментам (каля 20 найменняў у магазiне невялiкага раённага цэнтра), i, здаецца, заслужыў прыхiльнасцi педыятраў. Адным словам, да таго, што ўнутры, прэтэнзiй няма, а вось тара... Хоць, па вялiкаму рахунку, якая рознiца дзiцяцi, якi слоiк — шкляны, з прыгожай этыкеткай цi а-ля «сняданак турыста». Правiльна, галоўнае, каб ежа была смачнай i карыснай.