Мы выконваем сацыяльна-значную ролю — даносім навiны да людзей

Источник материала:

...Прайшло ўжо некалькi гадоў, як я пераехаў у новы спальны мiкрараён, у доўгачаканую новабудоўлю. Настальгii па месцы, дзе пражыў дзесяць гадоў, няма. Але часам, калi згадваецца нешта добрае, дык гэта... кiяскёр газетнага шапiка ў двары дома. За адносна кароткi тэрмiн iх змянiлася з паўтузiна, пакуль не з’явiлася тая жанчына. Не буду гаварыць пафасныя словы адносна прызвання, аднак такога стаўлення да сваёй працы асабiста мне больш бачыць пакуль не даводзiлася. Ля кiёска — як своеасаблiвага клуба па iнтарэсах — заўсёды былi людзi, яны часам проста спынялiся, каб пагутарыць з яго гаспадыняй. Кiяскёр заўсёды нейкiм чынам беспамылкова ўгадвала: каму i што прапанаваць. Я быў у гэтым шапiку пастаянным клiентам. Калi ранiцай iшоў на працу, мяне ўжо чакаў загадзя падрыхтаваны стос газет. Калi кiяскёра некуды выклiкалi i шапiк зачыняўся, яна прасiла прадаўцоў з магазiна насупраць перадаць мне перыёдыку i тыя пiльнавалi мяне ў акне. А грошы я аддаваў ужо ўвечары або назаўтра. Калi па нейкiх прычынах газеты забiрала жонка, яна заўсёды шчыра цiкавiлася: цi не здарылася што. Калi мы пераязджалi, з жонкай завiталi не да суседзяў, а купiлi набор шакаладу i пайшлi развiтвацца з гэтай жанчынай, падзякаваць ёй. Я абяцаў, што калi-небудзь напiшу пра яе як пра вельмi цудоўнага чалавека i работнiка. Няхай i са спазненнем, але я выканаў тое абяцанне...

Упэўнены, што i многiя iншыя мiнчане могуць сказаць аналагiчныя словы ўдзячнасцi ў адрас "свайго" кiяскёра. Выпадковы чалавек у гэтай прафесii надоўга не затрымаецца, паколькi яму даводзiцца мець справу не толькi з "жывым" друкаваным словам, але i з жывымi людзьмi. Кiяскёр — а гэта ў ста працэнтах заўсёды жанчына — адначасова i прадавец, i касiр, i бухгалтар, i прыбiральшчыца, i рамонтнiк, калi спатрэбiцца, i псiхолаг, калi пажадаеце.

— Сапраўды, напэўна, толькi жанчыне па сiлах адначасова выконваць столькi функцый адначасова, — пагаджаецца начальнiк аддзела арганiзацыi гандлю РУП "Белсаюздрук" Аксана Валгай. — Напрыклад, у 5.30—6 гадзiн адчынiць кiёск, прыняць першую пошту, а ў 6—6.30 ужо абслугоўваць першых пакупнiкоў. У 12—13 гадзiн — другая прыёмка пошты. I так кожны дзень, каб гараджане мелi магчымасць чытаць свежую перыёдыку. Ветэраны прыгадваюць, што некалi кiяскёрам працаваў адзiн мужчына, але, вiдаць, не вытрымаў нагрузак (смяецца), не хапiла цярплiвасцi.

Ёсць шмат выпадкаў, калi на прадпрыемстве працуюць некалькi членаў адной сям’i — блiзкiх родных. Як адзначыла Аксана Мiхайлаўна, у тым лiку прыходзiць апошнiм часам i даволi шмат моладзi. Патлумачыць гэта проста: за 90 гадоў свайго iснавання РУП "Белсаюздрук" зарэкамендавала сябе як стабiльнае прадпрыемства, якое ўпэўнена развiваецца i iмкнецца рухацца наперад. Зноў жа, цвёрдыя сацыяльныя гарантыi для працаўнiкоў. А што асобна да моладзi, дык усё кiраўнiцтва на чале з дырэктарам Iгарам Вiктаравiчам Дудзiчам даюць ёй поўную свабоду ў межах сваiх паўнамоцтваў, вiтаюць iнiцыятыву, прадастаўляюць усе магчымасцi для прафесiйнага i кар’ернага росту: праводзяць семiнары, практыкуюць абмены вопытам. Гэта i прадбачлiвасць, i патрабаванне часу.

— Цяпер, напрыклад, павялiчваецца запатрабаванасць часопiснай прадукцыi, змяняюцца патрабаваннi па яе выкладцы, — гаворыць Аксана Валгай. — Наша прадпрыемства, напэўна, адзiнае, якое прапануе дзяржаўную прэсу ў поўным аб’ёме: кiёскi прадастаўляюць недзе 500 найменняў, магазiны, дзе крыху большыя магчымасцi, — 700 найменняў (рознiца ў асноўным за кошт неперыядычных выданняў).

Шмат увагi на прадпрыемстве надаецца газетным кiёскам, ад якiх тут, насуперак усiм ранейшым чуткам i пагалоскам, адмаўляцца не збiраюцца. Наадварот, распрацоўваюцца i ўзгадняюцца ў Камiтэце па архiтэктуры Мiнгарвыканкама новыя, сучасныя формы шапiкаў. У iх улiчана кожная дробязь — ад вышынi прылаўка да шырынi акенца, бо такi аб’ект павiнен быць не толькi прыгожым, але i зручным для ўсiх. Сучасныя формы кiёскаў паспелi ўжо ацанiць многiя мiнчане, прыгадваю, як адзiн з чытачоў назваў iх "футурыстычнымi, якiя нагадваюць касмiчны карабель i ўдала ўпiсваюцца ў сучаснае аблiчча горада".

— Так, — пацвярджае мая суразмоўца, — ад кiёскаў мы не адмовiмся, паколькi разумеем, наколькi зручнымi яны з’яўляюцца для людзей. У новых мiкрараёнах па магчымасцi мы яшчэ на стадыi забудовы iмкнёмся адразу закласцi для iх "падмурак". Безумоўна, яны павiнны быць адначасова i прыгожымi, i функцыянальнымi. Магчыма, iдучы насустрач патрабаванням часу, iх форма будзе змяняцца i надалей, напрыклад, з’явяцца кiёскi, дзе пакупнiк будзе заходзiць унутр.

...На многiх кiёсках мiнчане сёння могуць убачыць прыгожы надпiс "90 гадоў "Белсаюздруку". Так, сёння работнiкi прадпрыемства святкуюць свой юбiлей. Усе яны заслугоўваюць слоў удзячнасцi i вiншаванняў за тое, што не пакiдаюць нас без свежых навiн. I няхай шмат гавораць пра электронныя сродкi масавай iнфармацыi (якiя, несумненна, маюць права на жыццё), для многiх з нас па-ранейшаму яшчэ нешта значыць менавiта друкаванае слова, якое да чытачоў дапамагаюць данесцi сцiплыя кiяскёры. Калi будзеце сёння набываць у шапiку свежыя газеты цi часопiсы, iншую патрэбную драбязу — абавязкова скажыце гэтыя цёплыя словы "свайму" кiяскёру. Са святам!