Твае рукi

Источник материала:

У навагоднiх пажаданнях, тостах заўсёды гаворым пра шчасце. Зычым, каб яно было сонечным, чыстым, працяглым, бязмерным... І па-дзiцячы верым, што шчасце абавязкова прыйдзе, аднекуль зазiрне да нас цi яго прынясуць, падаруюць сябры, блiзкiя. I жывём у чаканнi таго няўлоўнага, загадкавага, што цешыць душу, спадзяёмся на нешта лепшае.

А шчасце на справе канкрэтнае, рэальнае. I не хтосьцi даруе нам, а яго мы самi ствараем. I вельмi часта. Праўда, толькi не ўяўляем, што гэта якраз шчасце. Чамусьцi многiя з нас бачаць яго ў выглядзе дабрабыту, прэстыжнай пасады. Некаторым яно падаецца як каханне, сямейная ўтульнасць. Сапраўды, яно такое i адначасова не такое.

Шчасце — гэта лад памiж людзьмi, паразуменне мiж iмi, суладдзе духоўнага i матэрыяльнага ў iх адносiнах i дзейнасцi. Без любовi, без светлынi ў пачуццях, без дабрынi ў справах няма шчасця. (I жыцця няма, а толькi iснаванне.) Адчуванне гармонii, ладу, суладдзя ў грамадстве, калектыве i ў самiм сабе прыносiць шчаслiвыя iмгненнi, робiць успрыманне рэчаiснасцi радасным. I ўсё гэта ствараецца намi самiмi.

Шчаслiвымi будуць i навагоднi рэй, а за iм i ўвесь год, калi станем актыўна дзейнiчаць i падтрымлiваць, пашыраць духоўнасць вакол сябе. Навагоднюю бяседу трэба рыхтаваць. Яе святочнасць, духоўна-iнтэлектуальны характар цалкам залежаць ад нас. (Тэлепраграмы выступаюць толькi фонам. I то час ад часу.) Якая суладнасць у змесце размоў, тостаў, песень, жартаў-забаў, такая ж узнёсласць на застоллi i натхнёнасць у наступных справах.

Песня "Твае рукi" Янкi Сiпакова i Мiкалая Пятрэнкi, якую "Песняры" разнеслi па ўсiм свеце, перадае непаўторныя iмгненнi закаханых. Злiтнасць iх душаў, пяшчота рухаў, глыбокае паяднанне з прыродай поўняць навакольную прастору прамянiстай жыццестваральнай энергiяй. Адчуванне i асэнсаванне яе — шчасце.