Хрышчэнне дзіцяцi

Источник материала:

Пахрысцiць дзiця старалiся ў межах 40 дзён пасля яго народзiнаў. Гэта было абумоўлена тым, што дзiцяцi хацелi як мага хутчэй даць iмя i разам з iмем святога-ахоўнiка. Вялiкiм грахом лiчылася смерць нехрышчонага дзiцяцi. Таму, калi немаўлятка нараджалася хворым, i было бачна, што яно хутка памрэ, бабка-павiтуха магла сама пахрысцiць нованароджанага. Акрамя гэтага, згодна з царкоўнай традыцыяй, на 40-ы дзень пасля родаў выконваецца абрад уцэркаўлення мацi i яе дзiця (справа ў тым, што пасля родаў жанчына 40 дзён не мела права заходзiць у храм).

l Нашы продкi для хрышчэння дзiцяцi старалiся выбраць самы спрыяльны дзень. Хрысцiць дзiця можна ў любы дзень тыдня. Але звычайна хрысцiлi ў нядзелю — самы светлы i святы дзень тыдня, а яшчэ лепш — у дзень якога-небудзь царкоўнага свята. Так, лiчылася, калi пахрысцiць дзiця на Вадохрышча, у яго будзе шчаслiвы лёс. Але засцерагалiся хрысцiць у святы, звязаныя са смерцю, напрыклад 28 жнiўня — Успенне Багародзiцы.

l Пры выбары дня хрышчэння дзiцяцi абавязкова ўлiчвалi перыяд росту Месяца (маладзiк, цi новы Месяц), якi рабiў станоўчы ўплыў на далейшы лёс дзiцяцi.

l У кожнай хаце абавязкова быў спiс неспрыяльных або "чорных" дзён. У такiя днi засцерагалiся выконваць абрад хрышчэння.

l Акрамя гэтага, неабходна было улiчваць структуру пастоў — адна- i шматдзённых.

l Блiзнятаў цi двайнятаў старалiся пахрысцiць у розныя днi, кожнаму выбiралi сваю пару хросных бацькоў.

l У дзень хрэсьбiнаў бацькам i самым блiзкiм родным дзiцяцi неабходна было пазбягаць шыць, вязаць, прасцi, ткаць, секчы дровы, капаць зямлю, забiваць свойскую жывёлу i г.д. Любыя хатнiя справы трэба было зрабiць загадзя цi па магчымасцi адкласцi на другi дзень. Недапушчальнымi былi любыя сваркi памiж сваякамi.

l У гэты дзень добра было б пералiчыць усе грошы, якiя былi ў хаце, каб дзiця было багатым; частаваць людзей пiрагамi, але нi ў якiм разе не блiнцамi (таму што яны лiчацца асноўным атрыбутам жалобнага стала).