У архiў ветэрану ўсё адно давядзецца звяртацца...
У архiў ветэрану ўсё адно давядзецца звяртацца...
На пачатку чэрвеня 1944 года бацька быў мабiлiзаваны ў Чырвоную Армiю. З гэтага
часу i па люты 1945 года ваяваў у складзе 3-й мiнамётнай роты 346-га стралковага
палка 63-й дывiзii (5-й армii) 3-га Беларускага фронту. Браў удзел у вызваленнi
Прусii. На пачатку 1945 года быў узнагароджаны ордэнам Славы ІII ступенi. Але
ў сувязi з раненнем 18 лютага ўзнагарода не была ўручана. Пасля заканчэння вайны
бацька са шпiталя паехаў дадому. У тым жа 1945 годзе сюды прыйшла папера на ўручэнне
ордэна, аднак бацька не паехаў яго атрымлiваць... Далей было доўгае сумленнае
жыццё, заканчэнне Гродзенскага сельскагаспадарчага iнстытута з дыпломам з адзнакай,
праца галоўным аграномам у эксперыментальных базах. За гэты час бацька нiколi
не звяртаўся па пасведчанне ўдзельнiка Вялiкай Айчыннай вайны, хоць я яму колькi
разоў прапаноўваў. Цяпер ён захварэў i захацелася яму таго пасведчання. Схадзiў
я ў ваенкамат. (А захавалася толькi адзнака ў ваенным бiлеце, што ён удзельнiчаў
у баявых дзеяннях.) Там сказалi, што гэтага недастаткова, што трэба пiсаць запыты
ў архiў Мiнiстэрства абароны i Дзяржаўны архiў Расii. А адказы iдуць у сярэднiм
два гады. Можа, рэдакцыя магла б узяцца за гэтую справу, каб паскорыць працэс?
Каб бацьку далi пасведчанне ўдзельнiка вайны, а яшчэ б было цудоўна — i каб ордэн
уручылi?..
Аляксандр Iосiфавiч Марцуль, в. Рэзы Шчучынскага раёна.Практычна кожны з апошнiх гадоў з наблiжэннем Свята Перамогi i дня вызвалення Беларусi рэдакцыя атрымлiвае падобныя лiсты. І прыкра, што iх становiцца ўсё менш... З iншага боку, i тут таксама шкада, дапамагчы ў такiх сiтуацыях ветэранам цяпер надзвычай цяжка: прайшло столькi гадоў... Хоць бываюць i шчаслiвыя выключэннi, ды i архiвы яшчэ, нягледзячы на доўгую пошукавую i даследчую работу, напэўна, хаваюць шмат таямнiц. Адзiнае, удзельнiкi Вялiкай Айчыннай не могуць доўга чакаць... А ў архiў у расiйскiм Падольску ветэрану ўсё адно, калi ён хоча атрымаць пасведчанне ўдзельнiка вайны, гэтак жа як i адшукаць пацвярджэнне наконт узнагароджання ордэнам (на першым этапе важна менавiта гэта) давядзецца звяртацца. Прычым асабiста, так што, на жаль, рэдакцыя тут дапамагчы не зможа пры ўсiм жаданнi. Гэта нам у чарговы раз пацвердзiлi супрацоўнiкi "ўзнагароднага" аддзела галоўнага ўпраўлення кадраў Мiнiстэрства абароны краiны. Адзнакi ў ваенным бiлеце сапраўды недастаткова. Патрэбна архiўная даведка аб праходжаннi службы падчас вайны ў складзе дзейнай армii. У запыце трэба паведамiць як мага больш iнфармацыi пра сябе: перыяды праходжання службы ў вайсковых часцях, iх нумары i iнш. Можна будзе даслаць i ксеракопiю таго ж ваеннага бiлета. "Звяздзе" ўдакладнiлi, што апошнiм часам адказы з Падольска пачалi прыходзiць хутчэй — недзе праз паўгода. Вядома ж, калi патрэбныя звесткi ў архiве маюцца або iх пошук не абцяжараны. Скажам, ён можа весцiся па спiсах узнагароджаных у алфавiтным парадку, дзе маюцца прозвiшчы i iмёны, месцы жыхарства. Такiм чынам можна адшукаць сведчанне таго, што канкрэтны чалавек быў узнагароджаны, але сама ўзнагарода яму не была ўручана. Пасля пацвярджэння гэтага факта можна будзе распачынаць пошукi i самога ордэна, зразумела, калi ён захаваўся ў архiвах... Сяргей РАСОЛЬКА.
Чтобы разместить новость на сайте или в блоге скопируйте код:
На вашем ресурсе это будет выглядеть так
На пачатку чэрвеня 1944 года бацька быў мабiлiзаваны ў Чырвоную Армiю. З гэтага часу i па люты 1945 года ваяваў у складзе 3-й мiнамётнай роты 346-га с
|
|