Паўсталыя з попелу

Источник материала:

Цяпер мы дакладна ведаем, што вывяржэнне ісландскага вулкану — гэта такі піяр-ход гурту Scorpions. Усё роўна як і іхняя ідэя развітальнага тура (які паводле прызнання саліста Клауса Майнэ працягнецца «як мінімум два з паловай гады») і апошняга альбома, які паводле словаў гітарыста Рудзі Шэнкера яшчэ толькі будзе па выніках будучага туру.

У процівагу сваім маладым паслядоўнікам з «Рамштайну», «Скарпы» абышліся без фаер-шоў, і калі што мянялі падчас канцэртаў дык гэта гітары. І без скандалаў пра маральнасць (у каго ж падыміцца рука на аўтараў Still Lovin’ You?). Сюррэалістычнае кіно з сімфанічным аркестрам на сцэне падчас мінулага візіту змянілася на простыя дэкарацыі рок-рубілава: 5 мужчын, якія ў джынсах у абліпачку і скураных кедах адпяялі металічныя рокенролы нароўні са слёзнымі баладамі. Фаершоу-шмаершоў, вынік аднолькавы — набіткаваная чара велічнай «Мінск-Арэны» з шматлюдным, пальца не ўсунеш, танцпляцам перад сцэнай. Зноў у нас з’явілася фальшывае адчуванне, што гурт, які дасягнуў творчай стратасферы, толькі тое і робіць, што качаецца ў нябеснай смятане, вырабляючы ў жыцці ўсё, што заўгодна.

Спярша музыкі цешылі новай кружэлкай Sting in the Tail. Але сапраўды расчулілі першым блокам, па-беларуску кажучы «голдэн баладс», калі слёзна ўпрошвалі паслаць ім анёла. Send Me an Angel — быў прапяяны разам з публікай. Раз-пораз музыкі хадзілі ў народ па спецыяльна пабудаваных дарожках, якія ніхто не ахоўваў. У прыліве пачуццяў публіка была не ў стане глядзець на веліч зорак уласнымі вачыма, а, дастаўшы мабілкі, назірала іх выключна праз аб’ектыў камераў. А зусім дайшлі мінчукі да кандыцыі, калі Клаус Майнэ прабачыўся (другі раз за тыдзень!) за сваё вымушанае спазненне.

З навінак — Клаус Майнэ навучыўся казаць сёе-тое па-беларуску: «Dobry vechar! Jak nastroj?» — гэтак ён так афіцыйна павітаўся пасля другой песні. Ну, і вядома шматлікія Dziakuj. Але не забылі «Скарпы» і дэманстрацыю прыязнасці да роднай Нямеччыны: адна з гітар Рудзі Шэнкера была пафарбаваная ў металік, а ў яе корпус быў уштукаваны значок «Мэрсэдэса» (не здзівімся, калі гадоў праз 10, яна, прывезеная з з Германіі перагоншчыкамі, з’явіцца ў якога-небудзь айчыннага рокера).

Заканцавалі свой выступ Still Lovin’ You і Wind of Change. Апошняя песня асабліва дарагая Майнэ, бо на выступе сказаў, што з радасцю адсвяткаваў з усім светам 20-ую гадавіну заканчэння халоднай вайны, а да канцэрту прызнаў, што менавіта гэтая эпоха найбольш натхняльняя яго асабіста.

Каб вечар не выглядаў як «Калыханка для дарослых», пад заслону музыкі ўвалілі пасля задзірлівы хіт Rock You Like a Hurricane.

І як гэта мы (і яны) маглі нават дапусціць думку, што калісьці іх з намі не будзе? І хто пасля гэтага канцэрту, наважыцца наступным разам адпраўляць Scorpions на мінскія задворкі ва Ўручча, як было даўней?