I літасць к занядбаным...

Сёння мы зноўку звернемся да творчасці класіка рускай літаратуры і паэзіі Аляксандра Пушкіна. Яго верш «Помнік», спадзяюся, ведаюць усе. Таму і нагадваць не будзем. Адразу прапануем увазе чытачоў яго варыянт на беларускай мове:

Я помнік сам сабе ўзнёс нерукатворны,

Туды не зарасце народная трапа,

Вышэй узняўся ён вяршыняй непакорнай

Александрыйскага слупа.

Не, увесь я не памру — душа не стане прахам,

І ліры дарагой свой захавае жар, —

І слаўны буду я, пакуль пад Млечным Шляхам

Жыў будзе хоць адзін пясняр.

Пачуюць пра мяне ва ўсёй Русі вялікай,

І кожны назаве той моваю, што звык,

І горды ўнук славян, і фін, і зараз дзікі

Тунгус, і друг стэпоў калмык.

І доўга буду я за тое люб народу,

Што ў сэрцах добрыя пачуцці абуджаў,

Што ў жудасны мой век уславіў я свабоду

І літасць к занядбаным зваў...

А цяпер, як заўжды, колькі слоў звычайных перакладаў:

повод, случай — нагода

горшок с узким горлышком — гляк

басня — байка

люпин — лубін

ералаш — гармідар

стадо — гурт

речь — прамова

подвижный — рухавы

объяснение — тлумачэнне

врать — хлусіць

фокусник, затейник — штукар

молодая кобылица — жаробка

тождественность — тоеснасць

призыв, клич — заклік

выбритый — выгалены

оттолкнуть — адштурхнуць

подарок — гасцінец

солдат — жаўнер

чудак — дзівак

заводила — завадатар

картофель — бульба

возмутительно — абуральна

подсвинок — свінчо

продолжение — працяг.

Ну і досыць. А заўтра, спадзяёмся, зноў нешта перакладзём.