Плявузгаць не будзем

У бубны дахаў вецер б’е,

Грыміць па ім, звініць, пяе.

І спеў ліецца ўсё мацней, —

Гулянку справіў пан Падвей...

Безумоўна, вы здагадаліся (я так думаю), што гэта ўрывак з верша Максіма Багдановіча «Завіруха», які паэт напісаў яшчэ ў 1912 годзе.

Прапануем вашай увазе яго пераклад на рускую мову:

Бьет ветер в бубны кровель, бьет,

Гремит по ним, звенит, поет.

И это пенье все мощней, —

То разгулялся пан Подвей.

Бьет ветер в бубны кровель, бьет,

Гремит по ним, звенит, поет.

Вскипело снежное вино,

И белой пеной бьет оно.

Бьет ветер в бубны кровель, бьет,

Гремит по ним, звенит, поет.

Над улицами — дикий хмель,

И, опьянев, гудит метель.

Бьет ветер в бубны кровель, бьет,

Гремит по ним, звенит, поет.

А цяпер , як заўжды, звычайныя пераклады звычайных слоў:

суета — мітусня

чибис — кнігаўка

полнолуние — поўня

струя — струмень

изобразительный — выяўленчы

странно — дзіўна

околдованный — зачараваны

шутовство — блазнерства

тишина — вусціш

мелочь — драбяза

скука, уныние — нудота

напрасно — марна

беспокойство — турбота

снадобье — зёлкі

колдун — вядзьмак

ощущение — адчуванне

болтать, трепаться — плявузгаць.

На сёння досыць. А заўтра, спадзяёмся, зноў нешта перакладзём.