Каб не марнела наша доля

Мала каму з чытачоў вядома, што знакаміты наш зямляк Кандрат Крапіва, акрамя дасціпных баек, пісаў яшчэ і вершы. Твор, які сёння вам прапануем, быў напісаны ў 1941 годзе. Ён носіць назву «Развітанне сына».

Не сумуй па мне, старая,

Будзь здарова, маці!

Вораг край мой разбурае —

Ці ж сядзець мне ў хаце?

Ці ж на тое палівала

Ты зямліцу потам,

Каб яна цяпер стагнала

Пад фашысцкім ботам?

Ці ж на тое мне пра волю

Пела над калыскай,

Каб марнела наша доля

Пад пятой фашысцкай?

Лепш свабодным легчы ў полі

Ад варожай кулі,

Чым аддаць сябе ў няволю

I цябе, матуля.

Бараніць пайду свабоду,

Біцца з гадам лютым,

Што нясе майму народу

Здзекі і пакуты.

Будзем жывы — будзем рады

Лесу маладому,

А пакуль не знішчым гадаў,

Не чакай дадому.

А цяпер пачытайце гэты тэкст у перакладзе на рускую мову:

Прощай, родная!

Будь жива-здорова.

Мне ль томиться, оставаясь

Под родимым кровом?

Для того ли поливала

Ты землицу потом,

Чтоб она теперь стонала

Под фашистским гнетом?

Для того ли ты про волю

Надо мной певала,

Чтобы к немцу наша доля

Под сапог попала?

Лучше пасть на ратном поле,

Лечь свободным в яму,

Чем пойти к врагам в неволю

Нам с тобою, мама!

Я иду спасать свободу,

Биться с гадом буду,

Что несет с собой народу

Кровь и смерть повсюду.

Будем живы — будем рады

Счастью молодому,

А пока не сломим гада,

Не бывать мне дома!

І напрыканцы некалькі слоў звычайных перакладаў:

Памагаты — помощник

Мыска — мордочка

Каляды — Рождество

Злачынства — преступление

Квахтуха — наседка

Навыперадкі — наперегонки

Працавік — труженик

Сіляўка (заал.) — уклейка

Употай — тайком