Фотафакт: у Мінску прэзентавалі кнігу «Жыццё пасля раку»

Источник материала: 21.by

Мерапрыемства адбылася ў панядзелак, 20 кастрычніка і сабрало амаль поўную залу ў КЗ «Мінск». «Жыццё пасля раку» - двайдаць пятая кніга з серыі «Бібліятэка свабоды». Яе можа было набыць безкаштоўна перад пачаткам імпрэзы.

 Распавяла пра твор вядоўца прэзентацыі, Ганна Соўсь: «Упершыню выйшла такая кніга, якая дае надзею. У ёй гісторыі 22 асобаў, якія пачулі свой дыягназ, але не ўспрынялі яго як прысуд. Кожны меў свой спосаб, як перамагчы хваробу — гэта і вера, і музыка ці спорт, але самае галоўнае, што яны распавялі нам пра свой досвед, а для гэтага таксама патрэбная смеласць».

Далей на сцэну выходзілі героі твора:

Ганна Маслоўская-Анісенка -   9 гадоў таму атрымала дыязназ рак. Жанчына выйшла ў вобразе Доктара Нюша —  так найчасцей яе завуць маленькія пацыенты лякарні ў Бараўлянах. На прэзентацыю яна прыйшла са сваімі дзецьмі -  дачкой і сынам, якога яна нарадзіла пасля таго, як перамагла свой дыягназ. Гераіня адзначыла, што менавіта гэты вобраз дапамог ёй змагацца з хваробай: «Дарослыя дзяўчынкі ў палаце хапаліся за свае свежыя шрамы пасля аперацыі і казалі, каб я перастала іх смяшыць, бо яны разыдуцца. Цяпер, калі я прыходжу ў палату да хворых дзяцей, падлеткаў, я размаўляю з імі на іх мове. Я ім паказваю свае сляды пасля аперацыі, і яны мяне разумеюць і вераць мне».

Наступнай выспупоўцай стала Ірына Жыхар. Яна чула свой дыягназ ажно двойчы. Жанчына тры гады таму пачала ствараць такія суполкі падтрымкі для хворых на рак. Сёлета гераіня  зарэгістравала сацыяльна-асветніцкую ўстанову «Цэнтр падтрымкі анкалагічных пацыентаў „У імя жыцця“». Жанчына асабліва падкрэсліла, як важна цаніць справу дактароў:

«Размова пра анкалагічную хваробу распачынаецца з аповеду пра сябе, а таксама тых, хто даў шанец на гэтае жыццё — дактароў. Бо перамога над гэтай хваробай — гэта супольная праца, без паразумення з доктарам яна немагчымая. Я вельмі ўдзячная творчаму калектыву Радыё Свабода, які заняўся гэтай справай. Бо ёсць шмат пацыентаў, якія не ўсведамляюць, што ім патрэбная дапамога.»

Распавёў пра праект і Павел Маісееў. Ён працуе ў аддзеле супрацьракавай барацьбы Рэспубліканскага цэнтра анкалогіі і медыцынскай радыялогіі: «У грамадзтве існуе перакананне, што людзі пасля раку не жывуць. Калі з’явіліся публікацыі ў Інтэрнэце, я прачытаў каментарыі і асабліва адзін добра запомніў. Нехта напісаў, што ніколі не бачыў, каб хтосьці вылечыўся ад раку. Гэта крыўдна, што чалавек не прачытаў ніводнай гісторыі, а іх у кнізе ажно 22, а ўпэўнены, што нельга вылечыцца. У гэтым нашая агульная бяда».

Потым выйшла на сцэну Святлана Бергер, якая рапавяла пра вялікую салідарнасьць і дапамогу: на аперацыю ёй дапамагалі нават з Сірыі і Ізраілю. Уканцы свайго расповіда спадарыня Бергер прачытала верш — «Малітву» Марка Шагала ў перакладзе Рыгора Барадуліна.

Пасля Святланы выйшаў Сяржук Бахун. Ён таксма стаў героём кнігі. Прычым падчас лячэння сустрэў сваё каханне.

Апошняй распавяла сваю гісторыю псіхолаг Тамара Вашкевіч, якая працуе ў Бараўлянах: «Калі я ў 1997 годзе прыходзіла ў палату да хворых дзяцей, казала, што я псіхолаг, іх мамы адварочваліся і адказвалі, што ў іх дзяцей усё добра. Даводзілася тлумачыць, хто я. Праз паўгода яны ішлі ўжо самі, накіраванныя не дактарамі, а суседкамі з палаты. Я працытую словы 12-гадовага хлопчыка, які сказаў пра шпіталь для хворых на анкалогію: „У нас тут іншае вымярэнне“. І пра гэта трэба памятаць, калі мы маем дачыненьне з тымі, хто мае такі дыягназ».

Скончылася імрэза невялічкім канцэртам. З удзелам беларускіх гуртоў  Rahis, Recha і Navi. Прычым апошнія ўпершыню выканалі сваю новую песню.

Спампаваць «Жыццё пасля раку» можна тут – http://pierakmozam.by/wp-content/uploads/2014/10/Zhyccio_maket_web.pdf

Аўтар: Павел Аксіновіч, фота аўтара.