З паэзіі — ў палітыку. З аблашчанага Савецкай уладай песняра — ў трыбуна, які кліча на сучасныя барыкады. Як і чаму адбываюцца такія метамарфозы?
Справа № 5. Уладзімір Някляеў
65 гадоў. Родам з Крэва Гродзенскай вобласці. Беларус. Праваслаўны. Жанаты, мае двух дачок. Адукацыя — вышэйшая. Філолаг. Паэт. Вяршыня працоўнай кар’еры: старшыня Саюза пісьменнікаў. Партыйнасць: беспартыйны. Кандыдат у прэзідэнты Беларусі на выбарах 2010 года.
І грошы нібыта ёсць, і жонка — прыгажуня, і слава — дай Бог кожнаму. Дык не — чалавек ставіць усё гэта разам з воляй на кон. І дзеля чаго? Каб змяніць уладу! Прычым не факт, што ўрэшце на вяршыні апынецца менавіта ён, а новыя ўладары будуць ставіцца да яго не як да канкурэнта.
І ці не самае прыкрае, — што большасць народу, які ён мкнецца вызваліць ад дыктатуры, раўнадушна назірае за гэтай ахвярнай барацьбой з вялізазнай грувасткай ротарнай жаткай, якая нават — не абмалот...
Дык што кіруе такім чалавекам? Абвостранае жаданне справядлівасці? Нясцерп гаварыць праўду? Абуджаныя амбіцыі? Кон?
Гэтыя пытанні — для філосафаў, псіхолагаў і біёграфаў.
А мы тут не ў бірулькі з палітыкамі гуляем. Умовы відэадопыта жортскія: яны не маюць права трымаць маўчанне, не маюць права на адваката, і нават не сказанае імі можа быць скарыстана супраць іх.
Сёння ў нашых відэазасценках — Уладзімір Някляеў. Чалавек, які нарабіў шухеру і ў апазіцыйнай тусоўцы, і ўвогуле на палітычным полі Беларусі ўсяго за нейкія паўтары гады. Атрымаў за гэта і па галаве, і тэрмін зняволення. І ўсё роўна паўтарае: “Я прыйшоў, кабы Вы ўдыхнулі волі!..”
Што мы маем на яго на пачатак відэадопыта:
- Лаўрэат прэміі Ленінскага камсамолу за паэму пра самы вялікі даўгабуд у гісторыі нашай цывілізацыі — БАМ;
- На мяжы ХХ-ХХІ стагоддзяў абвінавачваўся ў раскраданні грошай фінансаванага з дзяржаўнага бюджэту часопіса “Крыніца”, але судовых перспектываў гэтая крымінальная справа не мела;
- У 1999-2003 гадах туляўся па Польшчы ды Фінляндыі, пісаў вершы і прозу;
- 25 лютага 2010 года ўзначаліў грамадскую кампанію “Гавары праўду!”, якая зрабіла шмат добрых спраў для людзей па рэгіёнах, аднак было адразу зразумела, што ўся кампанія — з прыцэлам на ўдзел у прэзідэнцкіх выбарах;
- 19 студзеня 2010 года, за паўгадзіны да завяршэння галасавання на выбарах прэзідэнта, быў жорстка збіты супрацоўнікамі спецслужбаў, каб перашкодзіць Някляеву з’явіцца на Плошчы. Трапіў у шпіталь хуткай дапамогі, аднак праз пару гадзін быў скрадзены адтуль сілавікамі і колькі дзён пра яго далейшы лёс нічога не было вядома;
- 20 мая 2011 года суд прыгаварыў Някляева да двух гадоў зняволення з адтэрміноўкай на два гады за “арганізацыю і падрыхтоўку дзеянняў, якія груба парушаюць грамадскі парадак”.