Якая яна — наша песня?

Источник материала:

Погляд

I гэта проста цудоўна, што iдэю падхапiлi ў Беларусi.

Але нiводнай беларускай песнi ў «Песні года...» не прагучала. Што ж, я разумею выбар песень з боку Iскуi Абалян, Тарыела Майсурадзе, Гюнеш Абасавай. А як жа астатнiя?

Не «ўмерла» ж, як латынь, спрадвечнае беларускае слова, не анямеў народ? Пiсалiся вершы, стваралася музыка. I што? Нiчога цiкавага, нiчога вартага, быць прадстаўленым на заключным канцэрце?

Так, у краiне дзве афiцыйныя, дзве дзяржаўныя мовы, дык навошта ж грэбаваць першай, мовай тытульнай нацыi? Хто б з суседзяў гэта дазволiў? Галоўнае былi б усе песнi шэдэўрамi, хоць i на рускай мове, а то нярэдка — перапеў адной тэмы «Если ты изменила», «Там на вечеринке», «Девочки-картинки», «Назови меня по имени»...

I яшчэ дзве заўвагi. Першая — песнi гэтыя нехта стварыў. То чаму б (а тым больш, калi яны лепшыя...) не назваць аўтараў? Другая — калi гэта дзея, канцэрт, то выканаўцам, мо, не варта апранацца туды, як на пляж цi спартыўную пляцоўку? Цi я памыляюся?

Уладзiмiр ДЗIСКО, Мiнск.

P.S. Гэтыя ўражанні ад «Песні года...» з новай сілай падмацоўваюць вялікія канцэрты «За Беларусь!».