Сын зямлi

Источник материала:

Анталогiя беларускай песнi

Патрыятычныя пачуццi беларусаў, захопленых касмiчнымi палётамi сваiх землякоў, задушэўна перададзены ў песнях «Бярозка» (змешчана ў «Звяздзе» 9 студзеня 2004 года) i «Сын зямлi», напiсаных Iгарам Лучанком i Анатолем Вялюгiным у 70-я гады мiнулага стагоддзя. Вобразная метафарычнасць паэтычных радкоў, лiрычна-рамантычны меладызм песнi «Сын зямлi» прыцягнуў увагу многiх прафесiйных i самадзейных выканаўцаў. Яна гучала на ўрачыстых канцэртах, услаўляючы «край абелiскаў i буслоў белых край», i на вечарынах, яе спявалi вядомыя артысты i харавыя калектывы.

Мiхась ШАВЫРКIН.

Музыка Iгара Лучанка

Верш Анатоля Вялюгiна

Сын зямлi, на вiхурнай

арбiце,

З вышынi высачынь

Беларусь у святле i гранiце

Сакалiна акiнь.

Прыпеў:

Зоры ў далечы блiзкай,

Як сунiцы, збiрай.

Гэта край абелiскаў

I буслоў белых край.

Палiць спёка цi тоўпяцца

хмары, —

А звiняць галасы.

Пад калоссямi дум хлебадары

Ад расы да расы.

Прыпеў.

Хай спяваюць мастоў

ланжэроны —

Ёсць дарога дарог...

Хай мiльгаюць гадоў

перагоны

У агнях перамог.

Прыпеў.