Блог Міраслава Адамчыка. Кальварыя
20 октября 2008 ОтКлик
TUT.BY У дзяцінстве любіў Кальварыйскія могілкі, не атаясамліваў іх з болем, што прыносіць жалоба і смерць. Паўразбураныя капліцы, перакошаныя крыжы, у касцёле - мастацкая майстэрня скульптара. Зазірнеш у вакно, а там гіпсавых "ленінаў" кляпаюць. Цяпер Кальварыю ня люблю. На Кальварыі пахаваны бацька. Наш дом стаяў праз дарогу ад Кальварыі, на могілках у той час не хавалі, і гэта было асноўнае месца для дзіцячых таемных гульняў. Аднойчы у восьмым класе, перад экзаменамі, пайшлі з сябрам на Кальварыю за вяроўкаю ад павешанага. Вырашылі не рыхтавацца да экзаменаў, а праверыць на справе, ці прыносіць тая вяроўка ўдачу. У адной з капліц пад франтонам на бэльцы целяпаўся абрэзак калматай вяроўкі, тоўстай, ільняной ці канаплянай. Мы ведалі гісторыю, што на гэтых бэльках задавіўся праз няшчаснае каханне хлопец Далей >>> Чтобы разместить новость на сайте или в блоге скопируйте код:
На вашем ресурсе это будет выглядеть так
20 октября 2008 ОтКлик TUT.BY У дзяцінстве любіў Кальварыйскія могілкі, не атаясамліваў іх з болем, што прыносіць жалоба і смерць. |
|