Знахары ёсць ці Афiцыйна няма?

Источник материала:

Аказваецца, ва ўсёй Вiцебскай вобласцi няма знахараў, якiя маюць дазвол на лячэнне людзей. Якую яшчэ можна зрабiць выснову, калi нi адна з афiцыйных структур, да прадстаўнiкоў якiх я звярнуўся па каментарый, сам факт дзейнасцi лiцэнзiйных знахараў не пацвердзiлi? Усiм вядома, што яны, знахары, траўнiкi i iншыя, працуюць i штодня ўсе разам абслугоўваюць сотнi людзей. Некаторыя нават заяўляюць, што атрымалi "дабро" на дзейнасць у епархii. Праўда, пацвярджэння гэтаму падчас журналiсцкага расследавання не знайшлося. Мо толькi адзiнкi за дапамогу людзям грошай не бяруць. Пераважная ж большасць — бяруць. Некаторыя зусiм не сiмвалiчныя сумы. Адзiн такi лекар толькi за прыём — 20 тысяч, другi — за курс лячэння — у разы больш. Хто траўкамi лечыць, хто... Адным мо i дапамагае, другiм — не. Думаю, не памылюся, калi адзначу, што ў 100 працэнтах выпадкаў звароту да лекараў апошнiх параiлi знаёмыя хворага, якiя альбо самi лячылiся, альбо iх сябры, члены сям’i.

Пагадзiцеся, што ў прававой дзяржаве тыя ж паслугi па лячэннi павiнны аказвацца на законнай падставе.

Ва ўпраўленнi аховы здароўя Вiцебскага аблвыканкама, куды спачатку я звярнуўся па каментарый, адназначна заявiлi — няма афiцыйныхзнахараў у нашым рэгiёне. Кропка.

— Не. не прыпомню, каб нехта звяртаўся да нас з адпаведнымi заявамi. Ды i наогул выдачай лiцэнзiй займаюцца ў Мiнiстэрстве аховы здароўя, — расказвае намеснiк начальнiка ўпраўлення аховы здароўя Вiцебскага аблвыканкама Сяргей Цыркiн. — Каб яе, гэтую самую лiцэнзiю на медыцынскую дзейнасць, атрымаць, па-першае, трэба мець медыцынскую адукацыю. Да таго ж першую катэгорыю. А таксама пярвiчную падрыхтоўку — спецыялiзацыю. У нас у вобласцi ёсць спецыялiсты, якiя займаюцца масажам, iголкамi лечаць i гэтак далей, але ўсе яны — прафесiйныя медыкi.

— Гэта, прабачце, паважаны, закрытая iнфармацыя, — адразу адказалi мне ў iнспекцыi Мiнiстэрства па падатках i зборах па Вiцебскай вобласцi.

— Ды мне ж не прозвiшчы патрэбны i асабiстыя нумары тэлефонаў, а проста хочацца, каб вы назвалi канкрэтную лiчбу — колькi на сёння гэтых самых знахараў у Прыдзвiнскiм краi?

Аказалася, што нават прыблiзнай лiчбы няма. Выходзiць, што легальна ў вобласцi нiхто не працуе?

— Вось, варажба на картах "Таро", рэгiстравалi мы такую дзейнасць. А знахары? Не, не было. А калi нейкi грамадзянiн пажадае зарэгiстравацца, i адпаведна плацiць падаткi — працягвае адказваць на мае пытаннi спецыялiст падатковай, — то ў такiм выпадку трэба па сваiм месцы жыхарства звярнуцца ў райвыканкам (адмiнiстрацыю раёна), i ў якасцi iндывiдуальнага прадпрымальнiка ў прынцыпе можна аказваць гэтыя паслугi. Лiцэнзiя — гэта ўжо iншае, мы толькi рэгiструем плацельшчыкаў. Колькi давядзецца плацiць за такую "нестандартную" дзейнасць, пытаеце? Усё залежыць ад месца пражывання. Напрыклад, у абласным цэнтры "стаўка" — 55 еўра штомесяц, для параўнання — у Оршы, Полацку, Наваполацку — 50 еўра, на раёнах — усяго 30 еўра. Аказанне паслуг па нетрадыцыйным лячэннi ў нас у падатковай iнспекцыi адносiцца да катэгорыi "ўрачэбная i стаматалагiчная практыка", "iншая дзейнасць па ахове здароўя"...

Паспрабаваў я i ў Мiнiстэрстве аховы здароўя высветлiць — цi ёсць знахары ў Вiцебскай вобласцi, якiя атрымалi лiцэнзiю? У прыёмнай параiлi звярнуцца да прэс-сакратара. Яна — да адказнага спецыялiста. Апошнi падкрэслiў, што з’яўляецца дзяржаўным служачым i таму можа пракаментаваць пытанне з дазволу... мiнiстра!

Я патэлефанаваў на так званую "гарачую лiнiю" таго ж паважанага мiнiстэрства. На "лiнii" павiнны выслухоўваць звароты грамадзян! Прадставiўся радавым грамадзянiнам — жыхаром абласнога цэнтра. Маўляў, калi хачу звярнуцца да знахара, як праверыць, што ёсць у яго лiцэнзiя сапраўдная, i цi наогул выдавалi яму дакумент? У адказ: а вы да таго, у каго лiцэнзii няма, i не звяртайцеся!

Выходзiць, просты грамадзянiн не мае магчымасцi пракансультавацца з чыноўнiкамi па канкрэтнай тэме. А, напэўна, у мiнiстэрстве павiнны быць зацiкаўлены ў захаваннi здароўя грамадзян. Калi той жа знахар давядзе пацыента да смерцi. Што тады? Вiнаваты чалавек, якi яму даверыўся? Вось яна, адкрытасць iнфармацыi для грамадзян? Я ж не пра зарплату чыноўнiка альбо яго падначаленых запытаў! А пiсаць на афiцыйных рэдакцыйных бланках запыты ў мiнiстэрства — прабачце, час пройдзе, ды i сама тэма, на мой погляд, не сакрэтная. Безумоўна, у кожнага ведамства ёсць свае патрабаваннi да работы са СМІ, а радавым грамадзянам што рабiць? Па кожным пытаннi звяртацца ў рэдакцыi, яны ў сваю чаргу пiсьмова ў мiнiстэрствы?

Як растлумачыць наступнае? Знаёмая знахарка ўпэўнiвала мяне, што працуе легальна. Маўляў, i пiсьмовыя пацвярджэннi, калi было трэба, прадставiла чыноўнiкам ад медыцыны. I, маўляў, правяралi кожны выпадак, вынiкi лячэння. Але, прабачце, чаму ж тады нiводны знахар не зарэгiстраваны, i яна таксама? Адпаведна не плацiць падаткi? А грошы бярэ!

Далёка за межамi Вiцебска ў свой час стала вядомай ужо старая гiсторыя, пра якую, дарэчы, першай расказала "Звязда" — пра лекара, ветэрынара па адукацыi. "I рак лячу, i iншыя цяжкiя хваробы", — гаварыў сваiм пацыентам лекар. Асудзiлi яго. Не меў права лячыць, а грошы, ды немалыя браў са сваякоў хворых, якiя памiралi. Напэўна, не ўсе пажадаюць наогул скардзiцца на знахараў, якiя iм мала чым дапамаглi. Таму судовых спраў па такiх пытаннях не так ужо i многа. Прызнацца следчым, што заплацiў грошы знахару, якi не дапамог? Ды i лекар упэўнiвае, што яшчэ лячэнне не скончылася. А вось медыкам нярэдка прыходзiцца лячыць былых пацыентаў знахараў. Але на ўрачоў скардзяцца, i дастаецца медыкам часта ад начальства. I ў Кнiгу заўваг клiнiкi можна запiс зрабiць. А знахар — насамрэч нетрадыцыйная "з’ява". Абаранiць ад яго "няправiльных" паводзiнаў толькi мiлiцыя можа.

Не прыпомню, каб нехта з маiх знаёмых пазбавiўся ад хваробаў пры дапамозе знахараў. Былi выпадкi, калi паралельна лячылiся i ва ўрачоў i ў знахараў. I хто дапамог у кожным канкрэтным выпадку? Як растлумачыў таварыш, псiхолаг па адукацыi, у выпадках, калi знахарскае лячэнне дапамагала, напэўна, больш адыграў ролю факт iндывiдуальнага падыходу з боку знахара да клiента, самой веры ў тое, што знахар дапаможа.

Многiя знахары, з якiмi я асабiста знаёмы, маюць дыпломы. Гэтыя паперы упрыгожваюць сцены iх кабiнетаў. Розныя курсы скончылi. У пачатку 1990-х, памятаеце, была мода на такiя курсы. Нiхто не забараняў iх праводзiць, а людзi хацелi навучыцца лячыць сябе, знаёмых, унiкнуць у тайны парапсiхалогii, тыбецкага масажу...

Вось на маiм стале пасведчанне № ВБ — 412, выдадзенае спадару... Пукшанскаму Аляксандру. Выдадзена Мiжнароднай асацыяцыяй "СIНАТЛЕ" (Мiжнародны цэнтр "АТЛАНТА"). I парапсiхолаг я, згодна з тэкстам дыплома. Яшчэ псiхатронiку ведаю. Што гэта такое, ужо не памятаю. Але, думаю, можна павесiць аб’явы на вулiцах i пачаць прымаць грамадзян. Мо трохi i зараблю, пакуль падатковая не "запiшацца на прыём". А мо рэкламаваць сябе праз знаёмых, ды ўпэўнiваць клiентаў, што павiнна ўсё застацца ў тайне, каб не перашкодзiць лячэнню? Як высвятляецца, праверыць законнасць маёй работы ў мiнiстэрстве аховы здароўя немагчыма, а дыплом ёсць, калi хто пацiкавiцца з хворых. На стол пастаўлю свечку, абразы куплю, амулеты. I пачаў карэспандэнт дапамагаць людзям.

Верагодна, можа здацца, што думкi аўтара вельмi спрэчныя. Калi ласка, выкажыце сваю думку па тэме. Пiшыце ў рэдакцыю, тэлефануйце.