Студзеньскі фэст у Брэсце:

Источник материала:

На высокай ноце завяршыўся фестываль класiчнай музыкi "Студзеньскiя музычныя вечары". Мiнiстр культуры Уладзiмiр Мацвяйчук, якi наведаў фэст, сказаў, што такiм мерапрыемствам можа пахвалiцца далёка не кожны рэгiён нашай краiны. Як i чакалася, падзеяй стала выступленне Уладзiслава П’яўко i яго знакамiтых тэнараў. П’яўко сёння адзiн з самых яркiх прадстаўнiкоў расiйскага опернага мастацтва. Ад магутнага голаса мэтра лiтаральна дрыжалi сцены Брэсцкага тэатра. Прафесiяналамi, таленавiтымi спевакамi паказалi сябе i ўдзельнiкi "парада тэнараў". Хто сказаў, што канцэрт класiчнай опернай песнi павiнен праходзiць строга, афiцыйна да сумнага? Вёў канцэрт сам прафесар П’яўко. Дасцiпны гумар з пэўнай доляй паводле яго ж выразу, "здорового выпендрёжа", калi ўсё ў рамках, без перагiбаў, аказваецца, могуць дадаць канцэрту яшчэ больш шарму.

А блiскучую скрыпачку з Германii Лiяну Ісакадзэ, якая iграла ў суправаджэннi Беларускага дзяржаўнага камернага аркестра, лiтаральна не адпускалi са сцэны: а калi яшчэ можна пачуць такую вiртуозную, самазабыўную iгру! У яе парвалася струна на смычку, а яна ўсё роўна iграла. I яе ўсё роўна не адпускалi. I тады скрыпачка скарысталася, вiдаць, апрабаваным прыёмам, аб’явiла п’есу Багаслоўскага "Адна мiнута", i сказала, што трэба паспець сыграць за мiнуту.

Ганна Аглатава, салiстка Дзяржаўнага акадэмiчнага Вялiкага тэатра Расii, лiтаральна скарыла мужчынскую частку аўдыторыi. Ёй кiдалi кветкi, крычалi з апошнiх радоў: "Вы зачаравалi Брэст! Мы вас любiм!" А вось iтальянскi флейтыст Антонiа Амедунi цiха закахаў у сябе большасць жаночай часткi залы. За яго флейтай сачылi з замiраннем сэрца, без слоў i каментарыяў. Сумнавата-задуменны флейтыст з вытанчанай знешнасцю i добрымi вачыма другi раз прыехаў на фестываль у Брэст. Сёлета ён сыграў п’есу выкладчыка Брэсцкага музычнага каледжа Юрыя Цагойкi. Фэст, як бачым, нараджае творчыя сувязi, нягледзечы на дзяржаўныя межы.