Якое яно, АбВаяльнае мастацтва..

Источник материала:

Складанасць i супярэчлiвасць жаночых пачуццяў адчуваюцца ў скульптуры

Вясна заўсёды прыходзiць нечакана. Жаданая i закаханая, яна, як свежы глыток паветра, абуджае ад зiмовай скаванасцi i нясмеласцi, дорыць не толькi сонечнае цяпло, але i надзею. Вакол усё нiбы прачынаецца: людскiя ўсмешкi, iмклiвыя аўтамабiлi, сонныя выставы, думкi... Узнiкаюць пытаннi, iнтарэсы, натхненне. Якое яно — мастацтва, напрыклад?.. Па-вясноваму ўзрушанае? Новае? А можа "АбВаяльнае"?..

Менавiта пад такой незвычайнай назвай у галерэi "Атрыум" Нацыянальнай бiблiятэкi Беларусi адбылося святочнае адкрыццё выставы. "АбВаяльнае" мастацтва" — гэта сучасная скульптура ў жаночым светапоглядзе, гэта спосаб мыслення, кантраст, у якiм нараджаецца недасягальны, вытанчаны, непасрэдны i непрадказальны вобраз. Гэта адзiнаццаць упэўненых у сабе, прыгожых i творчых жанчын-скульптараў, якiм ёсць што сказаць, бо кожная з iх увасабляе нерухомыя формы ў сваiм ракурсе: тэатральна, метафарычна, экспрэсiўна, асацыятыўна, гiстарычна.

І сапраўды, калi глядзiш на вытанчаных маладых жанчын-скульптараў i на сур’ёзныя складаныя скульптуры, узнiкае шмат супярэчлiвых думак: як такое можна зрабiць?

"Мастак не павiнен шмат казаць пра свае работы, бо менавiта яны павiнны казаць за яго", — дзелiцца думкамi Вольга Нячай, адна з удзельнiц выставы. Яе скульптуры "Сальвадор Далi", "Рэнесанс" прываблiваюць своеасаблiвай адкрытасцю i часам незразумелай жаночай упэўненасцю.

Што цiкава, праект такога кшталту ў Беларусi праходзiць упершыню, дорыць нам магчымасць пры дапамозе экспануемых 35 скульптурных кампазiцый зрабiць свае асабiстыя высновы, паспрабаваць зразумець той "iншы" свет быцця, па-вясноваму абудзiцца. "Гэта нашы штодзённыя адкрыццi, пяшчота, радасць, каханне. Гэта наша сэрца", — адзначае Ганна Старавойтава, не проста скульптар, але i сапраўдная прыгажуня. Фотаздымак з яе выявай на канi, прадэманстраваны на выставе, без сумненняў, даказвае гэта.

Увогуле, акрамя скульптур, да ўвагi ўсiх наведвальнiкаў выставы — мастацкiя фотапартрэты скульптараў, выкананыя маладым фатографам-мастаком Юлiяй Ледзiк. Зусiм розныя, непадобныя адна на адну, крэатыўныя i пранiзлiвыя, яны прыцягваюць не менш увагi, чым скульптуры.

"Адзiнае, што нас яднае — гэта тое, што мы жанчыны. I гэтай выставай мы аб’ядналi розныя сусветы, мары жанчын-скульптараў, іх творчыя шляхi, магчыма, нейкiя цяжкасцi i, безумоўна, сталенне", — падагульняе Iрына Швець, з замiлаваннем гледзячы на скульптуру пад характэрнай назвай "Малое".