Белая лiлея

Источник материала:

У аблiччы недасягальнай кветкi, поўнай чароўнай вабнасцi i нябеснай чысцiнi, малюецца першае каханне ў песнi "Белая лiлея" Уладзiмiра Буднiка i Анатоля Грачанiкава. Рамантычна-мройны расповед абуджае памяць, асвяжае душэўны стан светлынёй першых узвышана трапяткiх пачуццяў.

Уладзiмiр Буднiк актыўна супрацоўнiчаў з многiмi слыннымi творцамi. Плённа складвалiся ў яго стасункi з паэтамi-землякамi. З Анатолем Грачанiкавым, Паўлам Шрубам, Аляксандрам Алпеевым кампазiтар стварыў нiзкi меладычных песень. Напiсаная сумесна з А. Грачанiкавым песня "Белая лiлея" стала прыкметнай вакальнай перлiнкай i на эстрадзе, i на бяседзе.

Над ярам, над крутым

Чаромха расцвiла,

Над ярам, над крутым

Чаромхава завея.

Я дзякую табе,

Што ты са мной была,

Як белая мая лiлея*.

Я дзякую табе за ласку i цяпло,

Я дзякую табе пяшчотна

i сардэчна.

Лiлею ад мяне удалеч аднясло,

А ў сэрцы ты маiм навечна.

Чаромха адцвiла —

Лiлея расцвiла.

Схiлiлiся ў журбе

Пялёсткi над вадой,

Каб ведаць ты магла,

Каб зразумець магла,

Як я хачу зноў быць з табой.

I не шкадую я,

Што недзе яр круты.

Там сонечнай вясной

Чаромхава завея.

I не забуду,

Што недзе ёсць i ты,

Як белая мая лiлея.