Каму — прышчэпку, а каму — таблетку

Источник материала:

Грып з яго традыцыйным цячэннем — лiхаманкай, ламотай ва ўсiм целе, вельмi дрэнным самаадчуваннем, за 5—7 дзён лiтаральна вымотвае чалавека. Аднак каварства захворвання яшчэ i ў iншым — у цяжкiх паслягрыпозных ускладненнях. Ён можа выклiкаць паражэнне дыхальных органаў (бранхiт i запаленне лёгкiх), сардэчна-сасудзiстай сiстэмы, мочавыдзяляльнай сiстэмы (пiеланефрыт), мозга (менiнгiт). Самае цяжкае спецыфiчнае ўскладненне грыпу — двухбаковае крупознае запаленне лёгкiх, якое можа стаць смяротным для хворага.

За час сезоннай эпiдэмii грыпу можа перахварэць ад 40 да 50 працэнтаў насельнiцтва. А гэта фактар, якi наносiць iстотную эканамiчную шкоду. Спецыялiсты расiйскага цэнтральнага навукова-даследчага iнстытута эпiдэмiялогii падлiчылi, што толькi адзiн выпадак грыпу абыходзiцца дзяржаве ў 132 долары (сюды ўваходзiць аплата бальнiчнага лiста, выклiкi ўрача хуткай дапамогi, расходы медыкаментаў, недавырабленая непрацаздольным чалавекам прадукцыя). Выпадак вострага рэспiраторнага захворвання наносiць эканамiчную шкоду ў памеры 107 долараў. Таму цалкам вiдавочнай павiнна быць зацiкаўленасць дзяржавы ў вакцынапрафiлактыцы гэтых хвароб. I хоць наяўнасць мноства варыянтаў вiрусаў грыпу не дае магчымасцi прыдумаць унiкальную вакцыну на кожны выпадак, усё ж прышчэпка знiжае рызыку захворвання прыблiзна на 85 працэнтаў. I нават калi чалавек i захварэе, у яго будзе «лёгкi» грып i ён зможа стаць на ногi ўжо на 3—4-ы дзень. Галоўная перавага вакцынацыi ў тым, што яна практычна на сто працэнтаў прадухiляе развiццё цяжкiх ускладненняў грыпу.

Як паведамiў намеснiк мiнiстра аховы здароўя, галоўны дзяржаўны санiтарны ўрач Рэспублiкi Беларусь Мiхаiл Рымжа, айчынная медыцына сёння не адчувае нiякiх праблем з дзяржаўным фiнансаваннем вакцынапрафiлактыкi. Сёлета толькi на закупку вакцын супраць грыпу зрасходавана 1 мiльён 241 тысяча 228 долараў, гэта 24 працэнты ад усiх сродкаў, выдзеленых на iмунапрафiлактыку.

У нашай рэспублiцы вакцынацыя супраць грыпу пачалася 10 кастрычнiка. Аднак прышчэпкi робяцца не ўсiм пагалоўна, а толькi групам рызыкi. У прышчэпцы маюць абавязковую патрэбу маленькiя дзецi, якiя яшчэ нi разу не хварэлi на грып i не маюць iмунiтэту да яго; дзецi з прыроджанымi парокамi развiцця кшталту парока сэрца, схiльнасцю да сутаргаў — iм нельга падвяргаць свой арганiзм такому сур’ёзнаму выпрабаванню, як грып; дзецi i дарослыя, якiя часта i доўга хварэюць; людзi ва ўзросце з аслабленай iмуннай сiстэмай, якiя маюць цэлы шэраг хранiчных хвароб. Аднак пры жаданнi прышчапiцца можа кожны. Варта памятаць, што прышчэпка робiцца не пазней чым за два тыднi да пачатку эпiдэмiчнага пад’ёму захворвання. У прынцыпе сучасныя вакцыны можна ўводзiць i ў разгар эпiдэмii, але на працягу наступных 14 дзён, пакуль не выпрацуецца iмунiтэт, прыйдзецца засцерагацца ад грыпу iншымi спосабамi. Па эфектыўнасцi на другiм месцы пасля вакцыны стаяць процiвiрусныя прэпараты. Напрыклад, рэмантадзiн i амантадзiн, прымаць якiя трэба кожны дзень з пачатку эпiдэмii.