Каралi рымейка, але не Кiркоравы

Источник материала:

Студгарадок

— Па-першае, наш тэатр музычна-драматычны: вялiкая ўвага ўдзяляецца вакалу i танцавальным нумарам. Па-другое, тэатр — студэнцкi, у iм задзейнiчаны навучэнцы розных курсаў i факультэтаў, — расказвае Вера Васiльеўна.

— Колькi часу iснуе ваша студыя?

— Сёлета восьмы сезон... Палiчыць у звычайным вымярэннi — атрымлiваецца сем гадоў. А наогул тэатр налiчвае паўчвэрцi стагоддзя. Проста назвы змянялiся, накiрункi работы, састаў, рэжысёры.

— I ў якiм накiрунку вы працуеце сёння?

— Наш канёк — рымейкi. Перапрацоўваем класiчныя творы, творы сучасных аўтараў. Зрабiць нешта новае складана: усё даўно ўжо створана; а вось падаць звыклае арыгiнальным, творча апрацаваным — гэта якраз для нас.

— Колькi чалавек у трупе?

— Вядома, састаў трупы пастаянны настолькi, наколькi ўвогуле можна прымянiць крытэрый пастаянства да студэнцкага саставу. Але на працягу апошнiх шасцi гадоў назiраецца пэўная стабiльнасць — 25—30 чалавек.

— Напэўна, многiя студэнты жадалi б трапiць да вас, але як гэта зрабiць? Па якому крытэрыю вы адбiраеце акцёраў?

— Галоўны крытэрый — жаданне самога чалавека, якi прыходзiць да нас з надзеяй застацца. Кастынга ў традыцыйным сэнсе гэтага слова няма — ёсць натуральны адбор, якi адбываецца непасрэдна на сцэне. Як правiла, я прашу «госця» што-небудзь прачытаць. У працэсе выступлення патэнцыяльнага акцёра вырашаю, дзе i як магу задзейнiчаць чалавека. Мы не гонiм людзей. Калi навiчок «выжыў», знайшоў сябе — ён будзе iграць у тэатры. У адваротным выпадку людзi самi пакiдаюць сцэну фiлфака.

— На якога гледача разлiчаны вашы пастаноўкi?

— Безумоўна, на моладзь, студэнцтва. На людзей, якiя ў стане ацанiць рымейк як самастойны жанр. У той жа час глядач, для якога мы працуем, павiнен быць падрыхтаваным да ўспрымання нашай творчасцi. Яму трэба мець належны ўзровень... вышэй за сярэднi.

— Вера Валер’еўна, якiя пастаноўкi вы лiчыце найбольш паспяховымi?

— Бясспрэчна, гэта «Лiсiстрата», якая вытрымала каля дваццацi (!) паказаў. Спектакль заваяваў прыз глядацкiх сiмпатый на фестывалi «Тэатральны куфэрак», набраўшы 9,2 бала з 10 магчымых. Больш таго, «Лiсiстрата» прайшла выпрабаванне на трываласць у Кiеве на мiжнародным фестывалi «Свiй». Мы i iншыя спектаклi iгралi б часцей, але ўсё ўпiраецца ў тэхнiку, з якой хапае праблем.

— Ваш, так бы мовiць, бiзнэс-план на 2005 год?

— Будзем працягваць паказы «Снягуркi». Гэта вялiкi творчы праект, якi, я лiчу, варты ўвагi (мяркуйце самi: на прэм’еры спектакля прысутнiчала каля тысячы чалавек). 27 красавiка, у дзень Халакосту, адбудзецца прэм’ера спектакля пра вайну. Праўда, у iм не будзе бiтваў, забойстваў — проста адлюстраванне, як жылi яўрэi ў час вайны, iх пачуццi, перажываннi. Гэты спектакль плануецца зрабiць па прынцыпу фотаальбома. Пастаноўка ўключыць у сябе тры самастойныя навелы. Другое жыццё атрымаюць спектакль «Любоў да трох апельсiнаў» i мюзiкл «Дзесяць запаведзяў», якi ў мiнулым годзе амаль не сыходзiў са сцэны.

Мяркуючы па ўсiм, гледачам ёсць чаго чакаць. А яшчэ яны могуць выказаць свае прапановы i заўвагi, падзялiцца ўражаннямi, абмеркаваць убачаныя пастаноўкi на сайце тэатральнай студыi www.teatralkabgu.narod.ru. Заходзьце, вам заўсёды будуць рады!