Рэванш...

Источник материала:

Футбол

Па дарозе на стадыён выпадкова стала сведкай спрэчкi двух балельшчыкаў. Адзiн даказваў, што нашы хлопцы без праблем парвуць гэтую мiнiяцюрную Андору, дзе пражывае толькi 65 тысяч чалавек, а другi, наадварот, сумняваўся ў зыходзе сустрэчы на нашу карысць i ў якасцi аргумента прывёў паражэнне беларусаў у «карлiкавай» краiне шэсць гадоў таму з лiкам 0:2 i нагадаў, што для андорцаў гэта была першая перамога наогул. «Ну, парадавалi маленькую краiну, — не ўнiмаўся першы, — а сёння пакажам, як умеем гуляць. Усё ж рэйтынг у свеце ў нас вышэйшы: 69-е, а не 132-е месца».

Шчыра кажучы, мы даўно засумавалi па вiкторыях «нацыяналкi» на хатнiм стадыёне, ды i дзень быў спрыяльны для нашых землякоў: да выхаду дарослых футбалiстаў на поле наша «маладзёжка» парадавала няхай i мiнiмальным выйгрышам у кiпрыётаў у адборачным матчы чэмпiянату Еўропы-2007 — 1:0. Дарэчы, варыянт зноў сустрэцца з Андорай выпадковы. Галоўны трэнер нацыянальнай зборнай папрасiў кiраўнiцтва федэрацыi знайсцi спарынг-партнёра, якi б згадзiўся прыехаць у Беларусь перад стартам квалiфiкацыйных сустрэч кантынентальнага першынства-2008. Адзначу, што для настаўнiка гасцей Давiда Радрыга гэты вiзiт стаў першым адкрыццём сiнявокай, затое з некаторымi iгракамi нашай галоўнай дружыны ёй быў знаёмы не па чутках, асаблiва з Максiмам Рамашчанкам, якi браў удзел у мiнулай дуэлi з Андорай. «Той матч быў напружаны, — узгадаў коўч андорцаў. — У першым тайме ход паядынку кантралявалi беларусы, а ў другiм чамусьцi збавiлi абароты i дазволiлi маiм падначаленым узяць iнiцыятыву ў свае рукi». Дакладней кажучы, ногi: на 57-й хвiлiне з пенальцi беларускiя вароты ўзяў Лусэнда, а на 63-й Санчас. Сам жа Рамашчанка дрэнна памятае, як разгортвалiся падзеi 26 красавiка 2000 года: «Вось што поле дрэннае было, узгадваю, а як тады прайгралi...». Аднак сёння Андора ўжо не тая. Калi ў першых трох адборачных цыклах прадстаўнiкi мiнiяцюрнай дзяржавы не набралi нiводнага ачка, то ў адборы на чэмпiянат свету-2006 у актыве андорцаў было ажно 5 ачкоў. Прагрэс зборнай вiдавочны. Аднак вернемся да гульнi на сталiчным «Дынама».

Адчувалася, што беларусы хацелi забiць хуткi гол, бо мiтусiлiся ў чужой варатарскай i неаднойчы рабілі замах на «браму». Сапернiкi ж, наадварот, не стварылi ва ўладаннях Васiля Хамутоўскага нiводнага небяспечнага моманту. «Андора мяне расчаравала, — сказаў пасля матча галкiпер. — Мы былi як мiнiмум у два разы мацнейшымi. Толькi сёння даведаўся, што нашы iм калiсьцi ўступiлi. Не разумею, як так выйшла».

У «матчы ў адказ» на 35-й хвiлiне лiк адкрыў Аляксандр Глеб, на 76-й вызначыўся Вiталь Булыга, а кропку на 84-й хвiлiне паядынку паставiў Сяргей Карнiленка. Рэванш узяты — 3:0. «Для нас было галоўным не выйграць з вялiкiм лiкам, а правесцi рэпетыцыю перад афiцыйнымi матчамi, — адзначыў Юрый Пунтус. — Я зноў збяру каманду толькi 29 жнiўня. Хацелася б, каб усе заставалiся ў добрай форме i не ўзнiкла нiякiх траўмаў, пакуль жа нiякiх праблем не бачу». У матчы, на тое ён i таварыскi, Юрый Iосiфавiч праверыў усiх iгракоў, акрамя Кутузава i Штанюка. На жаль, работы Хамутоўскаму i Жаўнову андорцы падкiнулi няшмат.

ЮБIЛЯРУ ПРЫСВЯЧАЕЦЦА:

Калi я пацiкавiлася, цi будзе каманда неяк святкаваць сто матчаў за плячыма, большасць iгракоў адказала аднолькава: «Мы не надта сочым за футбольнай статыстыкай. Пасля завяршэння гульнi хутка трэба вярнуцца ў свае клубы i думаць аб гульнях за iх». У пацвярджэнне гэтых слоў Аляксандр Глеб адразу адправiўся ў аэрапорт (у суботу яго «Арсенал» гуляе з «Астан Вiлай»). Аднак усё ж такi ёсць сэнс узгадаць самыя цiкавыя факты папярэднiх 99 сустрэч.

За час выступлення наша нацыяналка памералася сiламi з 40 зборнымi. Часцей (6 разоў) — з нарвежцамi, лiтоўцамi i латышамi. У рамках адборачных матчаў чэмпiянату свету было праведзена 30 гульняў, да кантынентальных першынстваў — 26, адбылося 34 таварыскiя сустрэчы i 9 мiжнародных на розных турнiрах. Самая буйная перамога зафiксавана 7 чэрвеня 1998 года ў Мiнску над зборнай Лiтвы — 5:0, а самае вялiкае паражэнне беларусы пацярпелi ад Аўстрыi 11 чэрвеня 2003 года ў Iнсбруку (0:5). За «нацыяналку» выступалi 133 iгракi (14 галкiпераў). «Ветэранам» па колькасцi праведзеных сустрэч з’яўляецца Сяргей Гурэнка (78 матчаў). У вароты сапернiкаў было забiта 111 мячоў (без улiку апошняй гульнi з Андорай). Лепшы бамбардзiр — Максiм Рамашчанка, на рахунку якога 13 галоў. З 1992 года зборную ўзначальвалi пяць трэнераў: двойчы Сяргей Бароўскi i Мiхаiл Вяргеенка, Эдуард Малафееў, Анатоль Байдачны, толькi адной гульнёй кiраваў Валерый Стральцоў.