Дык свае ж людзi!..

Источник материала:

Гастролi

— Па бацьку я беларус, — кажа Вячаслаў Язэпаў. — Мой тата з Рагачоўскага раёна. Уся радня па лiнii таты ў мяне жыве ў Гомельскай вобласцi. Усе годныя, працавiтыя людзi.

Iрына Мураўёва, народная артыстка Расii, таксама не першы раз у Беларусi. З якiм пачуццём яна можа сюды ехаць, калi яе бабуля i мама з Оршы?.. Але ў гэты прыезд у Iрыны Уладзiмiраўны больш часу, чым звычайна i яна хоча лепш пазнаёмiцца з Мiнскам.

Прынамсi, яна лiчыць, што для артыста лепшае ўражанне ад горада — у публiцы, якая прыходзiць на спектаклi. Iх тэатр прывёз усяго тры, але для нашага часу i гэта вялiкае дасягненне. Арганiзацыя гэтых гастроляў прасоўвалася няпроста, шмат было юрыдычных нюансаў: гэта не антрэпрыза, а дзяржаўны тэатр, якi выязджае ў iншыя гарады па-чэснаму, не скарачаючы варыянтаў спектакляў, з усiмi неабходнымi дэкарацыямi. Дзеля трох спектакляў прыехала 140 чалавек, некалькi фур з дэкарацыямi. Але калi ўсё пойдзе добра, то праз некалькi гадоў Малы тэатр, ужо па накатанаму шляху, збiраецца прадставiць у Беларусi больш поўны рэпертуар, якi пераважна складаюць пастаноўкi класiчнай драматургii.

Сёння беларусы могуць ацанiць школу Малога тэатра, паглядзеўшы спектаклi «Тайны мадрыдскага двара», «Ваўкi i авечкi», «Гора ад розуму». Апошнi спектакль, зроблены ў наватарскiм духу, прыедзе ў Мiнск з Санкт-Пецярбурга лiтаральна напярэдаднi паказу.