ЗАВУШНIЦЫ

Источник материала:

Анталогiя беларускай песнi

Уладзiмiр Мулявiн ярка выявiўся як спявак i дырыжор, як гiтарыст-вiртуоз i аранжыроўшчык iнструментальных п’ес. Адметнае месца ў яго разнастайнай дзейнасцi займае кампазiтарская творчасць. Опера-прытча «Песня пра долю» i вакальны цыкл «Я не паэт...» (паводле твораў Янкi Купалы), песенна-iнструментальныя кампазiцыi «Праз усю вайну» (на вершы савецкiх паэтаў), «Вянок Багдановiчу» (на вершы класiка) i iншыя сталi з’яваю ў культурным жыццi краiны. Песнi «Александрына», «Белая Русь», «Слуцкiя ткачыхi», «Чырвоная рута» трывала ўвайшлi ў нацыянальную вакальную скарбнiцу. Разам з iмi — i песня «Завушнiцы», напiсаная на верш народнага паэта Беларусi Максiма Танка. У ёй па-мулявiнску арганiчна перададзена багацце адценняў лiрычных пачуццяў, услаўлена ўсё пераможнае каханне.

Мiхась ШАВЫРКIН.

Верш Максіма ТАНКА Музыка Уладзіміра МУЛЯВІНА

О, колькі раз прасіў я

Назначыць мне спатканне.

О, колькі раз хацеў я

Прызнацца ёй ў каханні.

Ды ўсё перашкаджалі

Табе, дзяўчыне, верыць

То павадак вясновы,

То прымаразак-шэрань.

Але і я упарты,

І каб свайго дабіцца,

Прасіў я шчыра майстра

Зрабіць ёй завушніцы.

На гэтых завушніцах

Я напісаў закляцце.

Усё, што не сказаў ёй,

А ў чым хацеў прызнацца.

Сягоння не ўцячэ ўжо

Ад слоў маіх гарачых

Ні ў час, калі смяецца,

Спявае, альбо плача.

Ні ў час, калі прыляжа,

Змарыўшыся з вяртання,

Звіняць ёй завушніцы

Ўсё пра маё каханне.