З Сiманавым пад Барысавам

Источник материала:

Зiма тады выдалася даволi снежная i марозная. Шырокае поле пад Халопенiчамi, дзе пачыналiся вучэбныя «баi», было спрэс у сумётах. Танкi, якiя першымi рушылi на пазiцыi «працiўнiка» пасля артылерыйскай падрыхтоўкi, узнiмалi суцэльную белую сцяну. Ланцуг наступаўшых за бранiраванымi машынамi можна было выявiць толькi па ўспышках аўтаматных чэргаў.

За гэтай iмклiвай у складаных умовах атакай сачылi са спецыяльна пабудаваных вышак кiраўнiкi Беларусi на чале з П.М. Машэравым, прадстаўнікі Мiнiстэрства абароны СССР, шматлiкiя замежныя ваенныя назiральнiкi, журналiсты.

Пасля прарыву абароны ўмоўнага «працiўнiка» войскi развiвалi поспех, фарсiравалi раку Бярэзiну. А потым на палiгоне пад Барысавам адбылiся баявыя стрэльбы ўжо ў штатным рэжыме. ПТУРСы вогненнымi кропкамi прачэрчвалi снегавую заслону, i навокал раздавалася глухое водгулле выбухаў, калi снарады прашывалi бранiраваныя мiшэнi. Трашчалi аўтаматныя i кулямётныя чэргi. Нам, прыкамандзiраваным, было загадана не высоўвацца з бетоннага сховiшча, назiраць за полем «бою» праз даволi вузкiя амбразуры.

Але раптам нам дазволiлi выбрацца наверх. Папярэдзiлi: зараз прыбудуць яшчэ госцi. I тут плаўна падкацiў чырвоны «Iкарус». Расчыняюцца дзверы, i з iх адзiн за адным, усмiхаючыся, ступаюць на заснежаную зямлю вядомыя беларускiя i савецкiя пiсьменнiкi. Справа ў тым, што якраз у гэтыя днi ў Мiнску праходзiла Усесаюзная нарада пiсьменнiкаў, якiя пiшуць на ваенна-патрыятычную тэму.

Мы, журналiсты, якiя асвятлялi ход вучэнняў, аўтар гэтых радкоў, тады карэспандэнт «Звязды», i наш фотакарэспандэнт Мiкола Амельчанка, прадстаўнiк «Советской Белоруссии» Уладзiмiр Хачырашвiлi сярод знакамiтасцяў пазналi Канстанцiна Сiманава. Адразу загарэлiся жаданнем пагутарыць з iм. Прыгадалiся вядомыя сiманаўскiя радкi: «Ты помнишь, Алеша, изба под Борисовом...», iншыя вершы з яго пранiкнёнай ваеннай лiрыкi. Тым больш што ўсю Вялiкую Айчынную ён прайшоў ваенным карэспандэнтам «Красной Звезды», а пачынаў яшчэ на Халхiн-Голе ў баях з японцамi.

I нам удалося прабiцца да Сiманава. Спыталi яго, цi часта ён бываў на падобных вучэннях. Не, адказаў Канстанцiн Мiхайлавiч, пасля вайны, вось упершыню прысутнiчаю. Прыпомнiў, што сюды, пад Барысаў, ён прыбыў у самым пачатку вайны («И дачный клязьминский вагон, в котором ехать мне до Бреста»...), што тут ён прыняў баявое хрышчэнне, тут сустрэў байцоў i камандзiраў Чырвонай Армii, у прыватнасцi, палкоўнiка Лiзюкова, якiя потым сталi прататыпамi герояў яго шырокавядомага рамана «Жывыя i мёртвыя».

Вядома ж, нам карцела сфатаграфавацца з К.М. Сiманавым (калi яшчэ такое надарыцца!). М. Амельчанка пстрыкае колькi разоў затворам фотаапарата.

Пасля вучэнняў, калi схлынула неабходнасць у кожны нумар газеты даваць аператыўны матэрыял з месца падзей, Мiкола прагледзеў праяўленую плёнку i выбраў вось гэты кадр (гл. фота) з К.М. Сiманавым (у цэнтры), зроблены 8 лютага 1978 года ў раёне г. Барысава ў час вайсковых вучэнняў «Бярэзiна».