Прапанова нiяк не дагонiць попыт

Источник материала:

Жыллё

Спачатку — карцiнка з натуры. Прыкладна тры гады таму гродзенскiя пенсiянеры, якiя засталiся ўдваiх у чатырохпакаёвай кватэры чэшскай планiроўкi, вырашылi яе прадаць i купiць двухпакаёўку. Маўляў, атрымаем пэўную суму на рознiцы ў цэнах i, да таго ж, зменшацца камунальныя плацяжы. Аднак выгада аказалася сумніўнай. Попыт на чатырохпакаёвыя кватэры быў тады значна меншым, чым на двухпакаёўкi i не надта атрымлiвалася, што скарачэнне жылплошчы кампенсуецца салiднай фiнансавай прыбаўкай. Рэалii былi такiя, што, страцiўшы два пакоi, яны пераязджалi ў «хрушчоўку» i пасля яе рамонту мала што засталося б ад грошай за чатырохпакаёвую «чэшку».

Добра, што ў людзей хапiла розуму адмовiцца ад такой перспектывы. Мяркуйце самi, ад якой: рынкавы кошт iх чатырохпакаёўкi з таго часу павялiчыўся з 20 тысяч у.а. да прыкладна 70 тысяч (?!). Канешне, мы ведаем, што iснуе iнфляцыя, што цэннiкi на любы тавар рэдка калi мяняюцца ў бок патаннення i што долар можа «аслабнуць». Але ж усё гэта па сваiх параметрах i блiзка несумяшчальна з вышэйпамянёным скачком цэн на кватэры.

Што ж адбываецца цяпер на рынку жылля? Сваiмi меркаваннямi на гэты конт карэспандэнт «Звязды» папрасiў падзялiцца атэставанага рыэлтара ААТ «Фiрма 2К i К» Вiктара КАРПОВIЧА.

Паводле яго iнфармацыi, аднапакаёвая «хрушчоўка» ў Гродне на сёння каштуе 30—32 тысячы долараў, «брэжнеўка» — 35, новай планiроўкi альбо «чэшка» — 40 тысяч. Двухпакаёўкi — адпаведна 35, 40 i 50 тысяч умоўных адзiнак. Трохпакаёўкi — 40, 50, 60 тысяч. А за чатырохпакаёвыя кватэры да апошнiх сум трэба дадаць яшчэ 5—8 тысяч долараў. I ўсё гэта — без затрат на рамонт.

Прапарцыянальна агульнаму росту цэн ўзраслi i даплаты пры абмене жылля. Да прыкладу, калi раней двукпакаёвую кватэру новай планiроўкi можна было памяняць на трохпакаёўку, даплацiўшы тры тысячы у.а., то сёння — мiнiмум дзесяць.

Такiм чынам, лiтаральна за год цэны на другасным рынку жылля ў абласным цэнтры ўзраслi ледзь не ўдвая. А вось колькасць прапаноў значна скарацiлася (у адрозненне, дарэчы, ад актывiзацыi на рынку нежылых памяшканняў, асаблiва ў цэнтры горада — пад офiсы, кафэ, салоны, магазiны). Калi раней у газеце, якую выдае гэта фiрма, прапаноўвалася на продаж 50, 60 i нават больш кватэр, то ў апошнiм нумары — толькi 17. На думку Вiктара Альбiнавiча, людзi бачаць, як галапiруюць цэны на кватэры i таму iх прытрымлiваюць.

— На мой погляд, рост цэн на кватэры «падагнаны» ў першую чаргу тым, што попыт перавышае прапанову. У Гродне, як i па ўсёй рэспублiцы, ахвотнiкаў набыць жыллё значна больш, чым яго прапануецца, — лiчыць Вiктар Карповiч. — Другi фактар — свабодны доступ да банкаўскiх крэдытаў. I трэцяя, можа, i галоўная прычына — цэны на пярвiчным рынку жылля, да якiх падцягваецца i другасны. Я згодны, што даражэюць газ, цэмент. Але няўжо ў такой жа ступенi ўзрастае кошт вады, пяску, павялiчваецца зарплата работнiкаў будаўнiчых арганiзацый? Некаторыя з iх мне шчыра адказалi, што пакуль будуць займацца чэргi на будаўнiцтва новага жылля, датуль будуць павышацца цэны на кватэры. Мажлiва, калi б канкурэнцыю нашым айчынным будаўнiкам склалi iх замежныя калегi (з новымi тэхналогiямi i iнтэнсiўнай вытворчасцю), то тым самым быў бы задаволены попыт на жыллё i, адпаведна, знiжалiся б цэны. Палепшылася б i якасць будаўнiцтва. Пакуль жа цэны растуць, а якасць... У новай кватэры майго сына швы «плачуць», яна ўся «паплыла». Тым не менш жылля не хапае i людзi, нягледзячы нi на што, iдуць да манапалiста i ў яго купляюць. Прычым, некаторыя не толькi з-за вострай неабходнасцi, але i каб выгадна ўкласцi свае сродкi: купiў па адной цане — затым прадаў па зусiм iншай.

Дарэчы, сёння самы дарагi квадратны метр жылля ў Гродне — у аднапакаёвай «хрушчоўцы», яго кошт перавалiў за тысячу долараў. Гэта прыкладна ўдвая больш, чым у шыкоўным катэджы з металачарапiцай, еўрааддзелкай, паркетам i шклопакетамi.

— Сума ў 30 тысяч долараў за трыццацiметровую «хрушчоўку» для нашых грамадзян яшчэ пад’ёмная, а вось такая ж альбо блiзкая цана квадратнага метра ў трохсотметровым катэджы — гэта ўжо нерэальна, — тлумачыць Вiктар Карповiч. — Таму, у адрозненне ад кватэр, на рынку прапанова катэджаў перавышае iх попыт. Прадаць велiзарны гмах, палац (а розныя жыццёвыя абставiны да гэтага прымушаюць) вельмi няпроста. Сёння калi i цiкавяцца катэджамi, то, як правiла, кампактнымi, жылой плошчай да ста квадратных метраў. Напэўна, гэта звязана з фiнансавымi магчымасцямi пакупнiкоў, у тым лiку i з далейшымi затратамi на абслугоўванне жылля.

— Чаго ж можна чакаць на рынку жылля ў блiжэйшай будучынi?

— Прагнозы — справа няўдзячная, я не прарок. Магу толькi параiць пры ажыццяўленнi здзелкi з нерухомасцю ўсё як след прадумаць, узважыць усе плюсы i мiнусы. Прывяду толькi адзiн прыклад. Нядаўна ў нашу фiрму прыйшла пажылая жанчына. У мяне, кажа, чатырохпакаёвая кватэра, хачу размяняць яе на дзве — аднапакаёўку i двухпакаёўку, бо iнакш, калi памру, то дзецi перасварацца. Але што атрымаецца пасля такой аперацыi? Даволi прэстыжная кватэра гэтай жанчыны каштуе каля 70 тысяч долараў i прыкладна столькi ж — аднапакаёвая i двухпакаёвая «хрушчоўкi». Дык цi варта вось так пагаршаць свае жыллёвыя ўмовы? Мо лепш па завяшчанню пакiнуць дзецям сваю кватэру ў роўных долях i няхай потым дзеляць, як хочуць? Жанчына з такiм меркаваннем пагадзiлася. I iншым раю не прымаць рашэнне, як кажуць, на гарачую галаву, а звярнуцца па кансультацыю да спецыялiстаў.