НЯДБАЙНАСЦЬ І ЯК З ЁЙ ЗМАГАЦЦА

Источник материала:

Аб тым, як складваецца сiтуацыя ў гэтай галiне, карэспандэнт БЕЛТА гутарыць з начальнiкам аддзела па справах няпоўнагадовых i моладзi Генпракуратуры Беларусi Валерыем Iвановым.

— Можна гаварыць, што многiя статыстычныя паказчыкi па выкананнi патрабаванняў дэкрэта № 18 палепшаны, большая колькасць дзяцей, адабраных раней у бацькоў па рашэннi камiсiй па справах няпоўнагадовых, вернуты ў сем’i. За дзевяць месяцаў гэтага года такiх дзяцей вернута больш як 3,4 тыс. Акрамя таго, 660 дзяцей па рашэннi суда вернуты бацькам, раней пазбаўленых бацькоўскiх правоў.

Я лiчу, што iснуючая статыстыка не зусiм правiльна адлюстроўвае стан спраў. Патрэбна адзiная дзяржаўная статыстыка. Глядзiце самi: па даных Мiнюста, на сёння на ўлiку крыху больш як 28 тыс. асобаў, абавязаных кампенсаваць расходы на ўтрыманне сваiх дзяцей, што знаходзяцца на дзяржаўным забеспячэннi; паводле даных Мiнпрацы i сацабароны, больш як 14 тыс. гэтых асобаў працаўладкаваны; паводле даных МУС, каля 3 тыс. абавязаных асобаў знаходзяцца ў месцах пазбаўлення волi i лячэбна-працоўных прафiлакторыях (ЛПП). Гэта значыць, мяркуючы па гэтых лiчбах, больш як 50 працэнтаў урону павiнна кампенсавацца. Тым не менш на сёння кампенсавана ўсяго толькi трэць ад агульнай сумы каля Br110 млрд.

— На нядаўна праведзенай калегii генпракурор прапанаваў распрацаваць сiстэму прыцягнення абавязаных асобаў да зносу дамоў, якiя знаходзяцца ў аварыйным стане.

— Так, заканадаўства прадугледжвае такую меру ўздзеяння i такi спосаб спагнання доўгу. Аднак, па-першае, жыллёва-камунальныя службы недастаткова актыўна праводзяць работу па выяўленнi такiх асобаў, якiя маюць хоць якую-небудзь нерухомую маёмасць. Па-другое, асноўная цяжкасць у тым, што ў такiх кватэрах часта не толькi жыць страшна, але нават уваходзiць туды. Калi рамонт будзе рабiць дзяржава, то гэта зноў жа вялiкiя затраты. Цяпер па рэспублiцы здаецца ўсяго 19 такiх кватэр.

— У мяне ёсць iнфармацыя, што работа ў гэтым напрамку праводзiцца. Гэта няпростае пытанне. Трэба ствараць новае жыллё, новую вытворчую базу, трацiць даволi значныя сродкi. Акрамя таго, неабходны затраты на прафесiйнае навучанне гэтых людзей, якiя часта нiчога не ўмеюць рабiць, у iх няма нiякай матывацыi да працы. Што датычыцца iх кампактнага прыцягнення да працы, то, на маю думку, гэта добры метад, i ён можа даць станоўчы эфект. Проста трэба падумаць, як гэта лепш арганiзаваць.

Размова можа iсцi аб прадпрыемствах накшталт ЛПП. У Беларусi цяпер дзейнiчаюць чатыры ЛПП, тры з якiх для мужчын. У iх утрымлiваюцца ў тым лiку i абавязаныя асобы — яны працуюць i кампенсуюць урон.

— Пасля таго як мы нядаўна правялi праверкi ў гэтым напрамку, была падрыхтавана iнфармацыя для Саўмiна Беларусi. У якасцi вырашэння праблемы прапанавана ствараць на прадпрыемствах кампактныя брыгады, каб яны працавалi асобна пад наглядам супрацоўнiка мiлiцыi. Такая практыка ў некаторых арганiзацыях прымяняецца ўжо. У рэшце рэшт, сутнасць дэкрэта не толькi ў тым, каб кампенсаваць расходы, але i ў тым, каб вярнуць абавязаных асобаў да нармальнага чалавечага жыцця, устаранiць сямейнае няшчасце.

— Тэзiс аб тым, што многiя проста лiчацца там як "мёртвыя душы", на жаль, пацвердзiўся. З 10 абавязаных асобаў трое былi звольнены ў сувязi з тым, што ўступiлi ў законную сiлу прыгаворы судоў, двое знаходзяцца ў вышуку за ўхiленне ад работы. Яны або змянiлi месца жыхарства, або проста хаваюцца, i мiлiцыя не можа iх знайсцi. Трое працуюць, з iх двое больш-менш пастаянна, але i яны робяць прагулы.

— Найперш неабходны кантроль. Трэба, каб прадпрыемствы, дзе працуюць абавязаныя асобы, рэгулярна наведвалi прадстаўнiкi выканкамаў, камiсiй па справах няпоўнагадовых. Мiлiцыя дык увогуле проста адмахваецца, як ад надакучлiвых мух, хоць у дэкрэце дакладна прапiсана, хто i што павiнен кантраляваць. Гэта значыць атрымлiваецца, што ўсе пакiдаюць дырэктара канкрэтнага прадпрыемства сам-насам з бядой. У яго самога няма нiякiх правоў у адносiнах да гэтых абавязаных асобаў, няма нават права iх звольнiць. Караць такiх людзей няма сэнсу, на iх хоць сто вымоў вешай, а iм хоць бы што. Калi кiраўнiкi звяртаюцца па дапамогу, то iм або не адказваюць, або адказваюць i прысылаюць адпiскi. Вось у тым галоўная бяда — у адсутнасцi каардынацыi i ўзаемасувязi. Няма нават простага абмену iнфармацыяй.