Спачатку вазьмі зямлю – Калі на мапе даўно белых плямаў няма, дык шукай Зьніклую, выедзеную, выпетраную, выдзяўбаную Дашчэнту суседзямі; потым дадай сюды мову, Ужываную хіба дзеля прымаўкі; дамяшай гісторыю, Што выкладаецца як гісторыя іншых; ды народ, Які доўга вучыўся не помніць гісторыі, нацыі, мовы... Вымясі гэта, і дай падысьці...
Тады вазьмі Сьцяг простых колераў, колераў косткі І крыві, хлеба і віна, вады і агню, Колераў веры й любові; дадай яшчэ сымбаль, Адрынуты й забаронены (да таго ж, карыстаны суседам); Вылі туды поўную меру сьлёз, ачышчаных ад смутку, Старога й новага, цень трох бярозаў, дзе б мусілі стаяць чатыры, Жыцьці, зачатыя пад Зоркай Палын, Косткі, гузікі й кулі ў кветках-курапатах; Зьмяшай гэта ўсё, кроплю па кроплі, У кубку часу...
Тады, ў прызначаны дзень (Ты пазнаеш яго, дружа, ты пазнаеш), калі сьвет глядзіць У іншы бок, вазьмі кубак і далікатна, вельмі далікатна, Пералі сумесь у паднятае цеста, І выпякай яго ў печы Кліо...
Хтосьці адразу пачне Нагадваць пра асьцярожнасьць, пра тое, што блізка зіма, Што цяпло і сьвятло набываюцца ад заможнага суседа, Пра пустыя майстроўні, вырабы якіх ніхто ня купіць, І пра сьвет, якому зазвычай напляваць...
Не зважай на гэтыя перасьцярогі, дружа! Вымай свой бохан, Загарні яго ў лён, спаві яго валошкамі, Тады гукай сяброў (яны ўсе стануцца сябрамі ў той дзень, Сямікроць сем і болей) і абвясьці, што йдзеш Заняць сваё крэсла на іхнай бяседзе.
Аўтарызаваны пераклад з ангельскай Бэлы Перкінай-Аксельрод
Главная
Гороскопы
