Янка ходзiць да Тэрэсы, Бо адны ў iх iнтарэсы...

Источник материала:

Конкурс прыпевак

Ведаеце, хто ў горадзе першы прасынаецца ў выхадныя днi? Пакуль астатнiя спяць, гаспадары сабак сустракаюцца ў пэўных мясцiнах, вiтаюцца, абменьваюцца сваiмi асаблiвымi навiнамi: «Ведаеце, што Джэсiка знайшлася?», «А ў Веты нарадзiлiся шчаняты!». Потым з пад’ездаў выходзяць i мiма пустых яшчэ двароў хуценька крочаць у часовы храм жанчынкi ў хустачках. Але нi тыя, нi другiя не першыя. Бо на стадыёнах, пад навесамi фруктовых латкоў ужо стаяць па трое, па пяцёра тыя, каму, пэўна, зусiм не спiцца, у каго асаблiвы клопат i асаблiвая служба. Ля iх ног таксама круцяцца сабакi — самыя верныя, i, магчыма, апошнiя блiзкiя iстоты. Не за бутэльку. У пасёлку маёй мацi памёр адзiн такi. Кажуць, калiсьцi быў прыгажун, разумнiк, цудоўна спяваў. Яго хапiла на няпоўны год пасля мацi-пенсiянеркi. Мацi ўсё старалася запасцi для яго хоць якую ежу: поўны падвал быў нейкiх закрутак. Але ўсе яны пайшлi за тыдзень. I што ён еў у астатнi час? Сабака застаўся. Усё шукаў. Калi суседзi далi мяса, закапаў на магiле. Суседзi, гледзячы на сабаку, плакалi. Бо страшна, калi чалавека, якi меў брата, жонку i дваiх дзяцей, хавалi чужыя людзi. Калi сабаку шкадавалi больш за гаспадара.

Дзесяцiгадовая дачка неяк спытала: «I чаму яны п’юць? Няўжо так падабаецца?» I, шчыра кажучы, я не ведала, што адказаць. Напэўна ж падабаецца. Спачатку не вельмi, потым болей. А потым, кажуць, ужо хiмiчныя працэсы адбываюцца. Незваротныя. Цi амаль. Iнакш, цi склалiся б такiя горка-iранiчныя i проста горкiя прыпеўкi?

Вольга МЯДЗВЕДЗЕВА.

Лiдзiя ФАРБОТКА, в. Пруды Стаўбцоўскага раёна:

Мой мiленькi перапiў,

Чарку лiшнюю хапiў.

Ноччу мiламу не спiцца:

«Не магу вадой напiцца!».

У Антона агрэгат —

Самагонны апарат.

Задрамаў ля агрэгата —

I за ноч згарэла хата.

Тыдзень цэлы ад зарплаты

Ясь вадзiў мяне дахаты.

Прапiлi усю зарплату.

Дык забыўся i на хату.

Цiт тры днi не пiў, не еў —

Эканомiў сродкi.

Усе грошы ён аддаў

За бутэльку «Водки».

Дзе узяць зiмою кветку

Вiншаваць сваю кабетку?

Прынясу ёй «Два буслы» —

Будзем разам, як аслы.

У сваты прыехаў Янка

I спытаў: «Цi любiш чарку?»

Ну а я яму ў адказ:

«Трапiў ты сюды якраз».

Ой, гарэлка, ты гарэлка!

Што з табою мне рабiць?

Цi ў балота цябе вылiць,

Мо цяпер садзiцца пiць?

Глафiра МАЛЕВIЧ, в. Старына Мядзельскага раёна:

У сяле жыве Агата,

У яе дзяцей багата.

Ды ад п’янага дурману

Ёй сям’я «па барабану».

Янка ходзiць да Тэрэсы,

Бо адны ў iх iнтарэсы:

Дзе пазычыць, што загнаць,

На бутэльку каб сабраць.

Пiць гарэлку на сяле

Стала дужа модна.

Кажуць, нацыя ў бядзе, —

Цалкам верагодна.

Загарэўся позна ноччу

У суседа аганёк.

Пэўна, гонiць самагонку —

Бражны йдзе з трубы дымок.

Наталля КАПУСТА, в. Урублеўшчына Валожынскага раёна:

Ёсць у нас малы Хвядос,

У яго пляскаты нос.

Як «укiне за каўнер» —

Носам вырые кар’ер.

Бацька з сынам дзеляць чаркi:

«Вып’ем згодна, каб без сваркi».

«Татка, — кажа сын старому, —

Будзь у прыклад маладому».

Пяцiкласнiк Сашка-малы —

Дэгустатар вельмi ўдалы:

— Лепш «сiвуха» ў цёткi Манi,

Чым «Максiмка» ў дзядзi Ванi.

— Калi вып’еш ты, Алесь,

Да мяне тады не лезь!

З нецвярозым абдымацца,

Што з падсвiнкам мiлавацца.

Вацлава АБРАМЧЫК, в. Тальмiновiчы Ляхавiцкага раёна:

Самагонку баба гнала —

Грошы сыну зарабляла.

Толькi шчасця сын не мае —

Усё да нiткi прапiвае.

Калi хочаш быць здаровым.

Кiнь гарэлку ўжываць.

Вернеш працу, жонку, гонар,

Дзетак станеш гадаваць.