Вялікая моцная сям’я, трое цудоўных дзяцей, свой дом і любімая справа – што яшчэ патрэбна, каб упэўнена ісці па жыцці. Менавіта так лічыць машыніст рубільнай машыны Кобрынскага доследнага лясгаса Міхаіл Грыгорык, які за выдатныя працоўныя дасягненні быў занесены на раённую Дошку гонару.
У лясгасе Міхаіл працуе 11 гадоў, і ўвесь час — з тэхнікай, да якой цягнуўся яшчэ са школы. Пачынаў аператарам трактара-цялежкі, а зараз упраўляе рубільнай машынай “Беларус” МР-100 з гідраманіпулятарам, на якой нарыхтоўвае шчапу.
— Працаваць на сваёй зямлі – шчасце, — падкрэслівае Міхаіл Грыгорык. — Шчыра кажучы, ніколі не цягнула ездзіць на нейкія там заробкі. Тут, на Кобрыншчыне, мой дом, тут жыве мая сям’я, тут вырас я сам і зараз растуць мае дзеці. Хочацца, каб у іх была добрая будучыня, каб яны знайшлі сябе на сваёй Радзіме. Дзеля гэтага і жывем.
Нешматслоўны, сур’ёзны, стварае ўражанне чалавека надзейнага, грунтоўнага. Выдатным чынам пацвярджае гэта і стаўленне кіраўніцтва – на рабоце Міхаіл характарызуецца як добрасумленны і адказны працаўнік, якому можна даверыць любую справу. За свой працоўны шлях не аднойчы ўзнагароджваўся граматамі і грашовымі прэміямі. На такіх людзей, як Міхаіл Грыгорык, трэба раўняцца, бо іх рукамі ствараецца дабрабыт краіны.
Дзмітрый БЯЛОЎ.
На здымку аўтара: Міхаіл Грыгорык на рабочым месцы.