Забяспечце свой жыццёвы спакой

Источник материала:

Гэта актуальная парада начальнiка Бабруйскага аддзела Дэпартамента аховы МУС Беларусi Васiля Бельдзiя

— У нас нармальны калектыў, дзе ёсць узаемапаразуменне памiж кiраўнiцтвам i падначаленымi, — расказаў Васiль Бельдзiй. — У аддзеле працуюць больш за 600 чалавек: i цывiльныя, i мiлiцыянеры.

— У мяне былi паляўнiчыя сабакi, але цяпер выявiлася алергiя. Нават калi па службе наведваю гадавальнiк службовых сабакаў, то прымаю лекi. I матацыкла ў мяне няма: я люблю ездзiць за рулём легкавога аўтамабiля. Дарэчы, мой сын толькi што закончыў аўтатэхнiкум. Я iмкнуся давесцi да яго, што толькi працай можна стаць добрым аўтамайстрам.

— Гэта вельмi шырокае паняцце. У нас працуюць мiлiцыянеры, вартаўнiкi, электраманцёры, мантажнiкi i гэтак далей.

— Так. Гэта ўменне кантактаваць з людзьмi, разумна гутарыць i правiльна сябе паводзiць. Мiлiцэйскiя патрулi звычайна гутарыць з людзьмi, якiя нешта парушылi. А мы — з патэнцыйнымi заказчыкамi нашых паслуг. У кожнага чалавека — свой характар, i трэба ўмець ладзiць.

— Больш за 4300 кватэраў i больш за 850 розных аб’ектаў. Мы таксама абслугоўваем больш за 1000 трывожных кнопак. Гэта даволi сур’ёзны аб’ём працы. I разам з тым, мы можам болей. Мы самi сябе ўтрымлiваем, таму чым больш у нас будзе клiентаў — тым больш камфортна ў фiнансавым сэнсе мы будзем сябе адчуваць.

— Мы ў гэтых умовах тарыфы не толькi не павялiчылi, але i нават крыху зменшылi. Мы людзей разумеем i iдзём насустрач, калi ёсць праблемы. Напрыклад, часова прыпыняем дамовы на абслугоўванне.

— Я параўнаў сёлетнюю статыстыку з лiчбамi 2008 года, калi яшчэ не было сцiснутых фiнансавых абставiнаў. Сiтуацыя не памянялася. Нармальны працэс: штодня мы прымаем на ахову 3-5 кватэраў.

Хутка пачнецца дачны сезон, i вось ён якраз i паўплывае на нашу працу. Гэта для нас гарачая пара, хоць i не на палетках. Людзi, каб зэканомiць, ставяць пад ахову свае гарадскiя кватэры толькi на цёплы час, калi з’язджаюць на лецiшчы. Хоць, прызнайце, што месячная плата ў 17 500 рублёў — не самы вялiкi фiнансавы цяжар для сярэдняй беларускай сям’i.

— Але мы i тут iдзём на саступкi: даём тры месяцы растэрмiноўкi. I можна ўсталяваць мiнiмальны набор ахоўнага абсталявання, якi будзе каштаваць нядорага. Напрыклад, вы ў якой кватэры жывяце?

— Мiнiмальны набор блакiроўкi — 380 тысяч рублёў. Калi максiмальны — пад мiльён. I не кажыце, што ўсё роўна шкада грошай. Iх нiколi не будзе дастаткова. Трэба вызначыцца, што больш важна — спакой альбо эканомiя пэўных грошай. Я раiў бы забяспечыць перш за ўсё свой жыццёвы спакой.

— Нават калi ў кватэры толькi раскладушка i сцiплае адзенне. Няхай да самага беднага чалавека злодзей забраўся ў кватэру, гэта ўжо страшна. Нават маральным аспектам. Як чалавек будзе сябе адчуваць, калi даведаецца, што ў яго жыллi пабывала нейкая дрэнь? Прабачце, але я заўсёды ставiўся з пагардай менавiта да тых, хто крадзе ў людзей.

Багаты чалавек альбо бедны, усё адно ў яго ёсць сваё дабро. У бабулек кавалак сала крадуць, кансерваваннi. Цi, напрыклад, ёсць пара абутку. Сярэднi кошт — 200 тысяч рублёў. Калi ў вас скрадуць толькi боты, усё роўна гэта немалы ўрон. I лепей плацiць больш за 10 месяцаў грошы ахове, каб захаваць iх.

— Са мной — не. Як толькi ў маёй кватэры з’явiўся тэлефон, мы ўсталявалi сiгналiзацыю. I мне цяпер цяжка ўявiць, як чалавек можа зачынiць свае дзверы проста ключом i з’ехаць на два тыднi. Бяспека i, адпаведна, спакой каштуюць грошай, але навошта эканомiць на сваiх нервовых клетках?

А знаёмых абкрадалi. Прычым былi такiя выпадкi, калi я пераконваў здаць кватэру пад ахову, i мне адказвалi, што, маўляў, красцi няма чаго. А потым выяўлялася, што ёсць.

— За 20 гадоў у ахове даводзiлася. Аднойчы быў выпадак, калi спрацавала сiгналiзацыя ў кватэры на першым паверсе. У высокiм зашклёным балконе адна шыба разбiта, i цiха. Я прыпадняў вадзiцеля i ён убачыў чалавека, якi схаваўся ў кутку. Гэта быў раней судзiмы мужчына, i як чалавек вопытны, даваў потым адпаведныя паказаннi. Маўляў, спакойна стаяў на вулiцы i нiкога не чапаў, а тут iдуць мiлiцыянеры i пытаюцца "Судзiмы?", а ён праўду адказаў, яму наручнiкi апранулi i закiнулi на балкон...

Увогуле ў нас тут хапае цiкавых момантаў. Зусiм нядаўна наш нарад ехаў уначы па гарадской вулiцы i ўбачыў двух чалавек, якiя неслi нейкiя баулы. Прытармазiлi, а тыя кiнулi рэчы i далi драпака. Злавiлi iх хутка, бо якраз снегам прыпарушыла дарогу. Але не кажуць людзi, дзе скралi. Аднак ёсць жа сабакi, якiя могуць чытаць сляды! Сабака, якога потым бабруйскiя журналiсты назвалi "Камiсар Дэн", знайшоў дом. Яго гаспадары яшчэ не ведалi, што iх абакралi, а мы ўжо злавiлi злачынцаў i вяртаем скрадзенае дабро.

— Зладзеi вельмi хутка вылiчваюць усе такiя месцы. Людзi, як правiла, хаваюць у адных i тых жа месцах.

— Я памятаю, як у аднаго артыста скралi грошы. Яны былi ўкладзеныя ў курыную тушку, якая захоўвалася ў маразiльнiку. I ўсё роўна знайшлi i скралi. Зладзеi ўсе месцы вылiчваюць iмгненна. Так што я парады тут даць не магу.

—Так. У прыватным доме каля апоўначы спрацавала сiгналiзацыя. Нарад выяўляе пранiкненне i затрымлiвае маладую пару зладзеяў. Але калi сталi аглядаць тэрыторыю вакол дома, то заўважылi дзiцячую каляску: там, у цемры, пасярод ночы, дзiця спакойна смактала малако з бутэлькi. Пакуль бацькi кралi...

— Можна было б хоць неяк зразумець, калi б частка сродкаў пайшла на дзiця. Але звычайна ўсё iдзе на прапой, як нi шкада.

— Зброя — патрэбны элемент баявой экiпiроўкi, але ў Бабруйску яе ў ахове нiколi не ўжывалi. Хоць такi выпадак быў у сталiцы.

У сярэднiм мы маем за суткi 30-40 выездаў. Але ў абсалютнай большасцi спрацоўвае сiгналiзацыя з розных прычын, але не пры пранiкненнi зладзеяў.

— Нейкае варварства. Нашы так не робяць. Могуць, безумоўна, да сценкi прыцiснуць i ўдакладнiць асобу. Але мы iмкнёмся працаваць карэктна.

Хоць кур’ёзныя сiтуацыi, вядома ж, здаралiся. Аднойчы, калi я працаваў у групе затрымання, у адной кватэры двойчы спрацавала сiгналiзацыя. Я падбег да дзвярэй, а яны адчыненыя i ў вiтальнi ўпакаваныя кайстры стаяць. Гэта значыць: сур’ёзная сiтуацыя. Адрэналiн у крывi, зброя ў руцэ.

Чую гукi вады з ваннай. Выходзiць жанчына, амаль у адным ручнiку. Яна на мяне глядзiць моўчкi, я — на яе. Уявiце яе стан: яна выходзiць з ванны, а тут у яе чалавек цэлiцца з пiсталета. Нямая сцэна.

Аказалася, што яна прыехала з лецiшча з кайстрамi. Спяшалася на вяселле, таму забылася пра сiгналiзацыю, i стала тэрмiнова прыбiрацца. Калi я паглядзеў яе дакументы i пераканаўся, што яна — гаспадыня, усё ўладзiлася.

— Усё залежыць ад таго, як чалавек адчувае сябе ў грамадстве. Добра, калi ёсць упэўненасць, што дома вы ў поўнай бяспецы. Але ёсць людзi, якiя займаюць пэўнае становiшча, альбо маюць каштоўнасцi i зберажэннi. Тады такая кнопка сапраўды пазбавiць ад хваляванняў. I трывожная кнопка — гэта сёння не механiзм у сцяне, а бiрулька з кнопкай, якая дзейнiчае ў радыусе 1,5 кiламетра.

— Ахова ў тым цi iншым выглядзе iснавала заўсёды. Нават калi чалавек грукаў бразготкай "У Багдадзе ўсё спакойна!" — гэта таксама вiд аховы, клопат пра бяспеку грамадзян.

Цяпер можна атрымлiваць СМСкi пра пранiкненне ў кватэру, а мы хутка зможам ахоўваць аўтамабiлi, дзе б яны нi знаходзiлiся. У Дэпартаменце аховы ёсць добрыя тэхнiчныя навiны.

У якiм выглядзе заўтра будзе ахова i да чаго дойдзе тэхнiчны прагрэс — сказаць цяжка. Але наўрад цi чалавек у найблiжэйшай будучынi не будзе думаць пра тое, як абаранiць сваю маёмасць.

Дарэчы, ва Украiне служба аховы не вельмi развiта. Там гэтым займаюцца прыватныя структуры. Крадзяжы ёсць, але мае ўкраiнскiя сваякi нават не вядуць размову пра ўсталяванне сiгналiзацыi. Можа таму, што каштуюць падобныя паслугi больш, чым у нас? Ва ўсякiм разе, беларусы — людзi прасунутыя ў пытаннях аховы i бяспекi.