Алена Ляшковіч – лепшая па прафесіі сярод работнікаў культуры

Источник материала:

ПА выніках мінулага года лепшай па прафесіі сярод работнікаў культуры прызнана дырэктар Будслаўскай дзіцячай музычнай школы мастацтваў Алена Ляшковіч. “Такім чынам адзначаны не нейкія мае ўласныя заслугі, — кажа Алена Васільеўна. — За гэтым — шматгадовая старанная праца ўсяго нашага калектыву”. Сапраўды, на рахунку невялікай сельскай школы — шматлікія перамогі вучняў у разнастайных творчых конкурсах і паступленні выпускнікоў у музычныя навучальныя ўстановы. А сярод выкладчыкаў школ мастацтваў Мядзельшчыны сёння нямала тых, хто зрабіў першыя крокі ў свет музыкі пад кіраўніцтвам будслаўскіх педагогаў.
…Алена Ляшковіч родам з Крывога Рога. У гэты ўкраінскі горад са Старога Аскола ў 1904 годзе пераехалі яе дзядуля і бабуля. Атрымалі ад завода дом, у якім увесь час і жылі. У сям’і падрасталі шэсць дачок і адзін сын. Усе дзяўчаты вучыліся ў музычнай школе, а адна нават была студэнткай Адэскай кансерваторыі. Аднак спявачкай не стала — выйшла замуж і перакваліфікавалася ў бухгалтара. Матуля Алены пасля заканчэння музвучылішча працавала музычным кіраўніком у дзіцячым садку. Сямейную традыцыю — дзяўчаты павінны навучацца музыцы! — працягнула і наступнае пакаленне. А вось адпаведную прафесію атрымалі толькі дзве яго прадстаўніцы: Алена Васільеўна і яе стрыечная сястра, якая працуе выкладчыкам па класе скрыпкі ў Кіеўскім музычным каледжы.
У 1983 годзе юная выпускніца Маладзечанскага музвучылішча па размеркаванні трапіла ў Будслаў. “Гараджанцы цяжка прывыкаць да вёскі, — прызнаецца яна і з усмешкай узгадвае: — Тады тут вуліцы брукаваныя былі, нязручна на абцасах хадзіць. Асфальт жа з’явіўся ў нас толькі ў 1988-ым…” Неўзабаве Будслаў стаў для Алены родным: тут выйшла замуж, тут нарадзіліся і выраслі яе трое дзетак, тут сама яна раскрылася як педагог і кіраўнік. Аднак па-сапраўднаму ўпэўнена адчула сябе толькі пасля вырашэння жыллёвага пытання, калі гаспадарка выдзеліла іх сям’і катэдж. “Тры гады яго дабудоўвалі, даводзілі да ладу, — кажа Алена Васільеўна. — Стала сапраўднай гаспадыняй… Не проста мара збылася — унутраны свет змяніўся. Дом — вельмі важна для любой жанчыны”. Сваякі Алены Ляшковіч, прыязджаючы ў Будслаў, выказваюць захапленне гэтым населеным пунктам і ўвогуле Беларуссю.
Завочна Алена Васільеўна закончыла ўніверсітэт культуры. У 1996 годзе стала дырэктарам музычнай школы, якую цяпер справядліва лічыць другім домам. Паспяхова спраўляецца з адміністрацыйнымі і гаспадарчымі клопатамі, аднак кажа, што ўсё ж больш любіць працаваць з вучнямі.
Дзеці Алены Ляшковіч таксама закончылі музычную школу (традыцыя!), але абралі прафесіі, не звязаныя з мастацтвам. Праўда, старэйшая дачка студэнткай спявала ў хоры Чырвонага касцёла, была на гастролях у Польшчы, Латвіі, і, вядома, па Беларусі. Сын, калі вучыўся ў Маладзечне, таксама спяваў у хоры. А вось малодшая дачка (цяпер яна студэнтка) займаецца танцамі. А якія ж захапленні ў самой Алены Васільеўны? Чытанне мастацкай літаратуры (любімы твор — “Пётр І” Аляксея Талстога). Кулінарыя (найлепш удаюцца пельмені, варэнікі і ўкраінскі боршч). І кветкаводства (на ўчастку больш за 30 кустоў руж).

Наталля ЛІСІЦКАЯ.
Фота Аляксандра Высоцкага.