Творчество наших читателей. Ирина Избицкая

Источник материала:

Биография

Ирина Избицкая родилась в деревне Бискупцы Лидского района.  После окончания школы поступила в Могилевский библиотечный техникум. С 1982 года работает в Гиневской сельской библиотеке.

Стихи начала писать еще в школьном возрасте. Поэзия является ее верным другом и единомышленником. Она  привлекает читателей  искренностью и открытостью.   Каждая строчка ее стихов наполнена любовью к Родине,  своим  родным и близким,  неповторимым уголкам белорусской природы.

Творчество

Малая Радзіма

Бацькоўская хата чакае

3 далёкіх і блізкіх дарог.

Бацькоўская хата прымае

Блудных дзяцей на парог.

Я таксама дадому вярнуся

I Радзіме малой пакланюся.

Абніму яе сэрцам, душою,

Раскажу, што ўжо стала другою.

Што яе не пакіну ніколі,

Папрашу ў яе лепшае долі.

Праганю і нуду, і гаркоту,

I вазьмуся тады за работу.

У працы буду з Радзімай сваёю,

Можа, стану душой маладою.

Можа, сэрца маё ажыве

Да жыцця мяне зноў пазаве.

Бацькоўская хата чакае

3 далёкіх і блізкіх дарог.

Бацькоўская хата прымае

Блудных дзяцей на парог.

* * *

Я расла на беразе Нёмана,

Мне прырода калыскай была.

I ад шуму ляснога і гоману

Я ўсё лепшае пераняла.

Мне сілу давалі дубровы,

А мужнасць – Нёмана хвалі.

А галоўнае – дабро і каханне

Мне давалі жытнёвыя далі.

А дар – дараваць усім крыўду

У падарунак мне сонца слала.

I ўдзячная я прыродзе,

Што яна мне так шмат даравала.

Толькі некалькі слоў

Ты сказаў толькі некалькі слоў

I ўраз разбудзіў мне душу.

Усё прыпомню ізноў і ізноў,

I агонь той у сэрцы тушу.

Я хачу, каб быў побач са мной,

Каб пяшчотнае штосьці шаптаў,

Але ж будзеш ты побач з другой,

Бо яе табе лёс нагадаў.

Для цябе я ніхто, добра знаю,

I нічога ў жыцці ўжо не зменіш.

Ні аб чым я цяпер не гадаю,

Непазбежнага не адменіш.

Надзея

Наракаць на жыццё я не стану.

Ва ўсім толькі я вінавата.

А вось марыць не перастану,

Бо старэць мне яшчэ ранавата.

Я яшчэ захапляцца хачу

Зоркай у небе, усходам заранку,

Марыць пра вечнае, зведаць тугу,

Дачцэ вечарком пеючы калыханку.

Шмат хачу ў жыцці я пабачыць,

Шмат хачу ў жыцці я зрабіць.

Добрым людзям за шчодрасць аддзячыць,

Шчасце буйнымі кроплямі піць.