Імя на мемарыяле – сям’я са Шчучына не толькі адшукала сляды дзеда-франтавіка на Смаленшчыне, але і дабілася, каб прозвішча героя было адноўлена на помніку
18.12.2019
—
Разное
|
Так склалася, што магілу салдата Вялікай Айчыннай вайны Уласа Карпавіча Цецюхіна, які змагаўся з нямецка-фашысцкімі захопнікамі з 1941 года, спачатку шукалі дзеці, потым унукі, а адшукаць удалося праўнукам. Гэта вялікі здабытак, што ў нашы дні створаны і дзейнічае электронны архіў – абагулены банк дадзеных “Мемарыял”, які ўтрымлівае амаль 17 тысяч лічбавых копій дакументаў аб незваротных стратах і 20 мільёнаў імянных запісаў…
Са сваім бацькам Ірына так больш ніколі і не ўбачылася. Адзіная фотакартка, і тая зроблена напрыканцы 30-х гадоў, дзе малады, высокі і моцны прыгажун Улас Цецюхін сфатаграфаваўся ў гарадскім атэлье са сваім таварышам, захавалася толькі ў сваякоў з Рыгі. Ужо ў пасляваенны час Ірына Уласаўна вярнула яе ў свой сямейны альбом.
Яны з братам пастаянна шукалі бацьку. Потым эстафету памяці падхапілі сыны І.У. Абразцовай. Заўжды праз сэрца прапускала ўсе ваенныя гісторыі сям’і і малодшая дачка Марына, якая ўжо сваіх сыноў выхавала людзьмі спагадлівымі і душэўнымі, зацікаўленымі ў тым, каб да канца разматаць клубок ваенных перыпетый іх радаводу.
Усвядоміўшы ўсё гэта, мы прынялі рашэнне паехаць туды. Сэрца поўнілася радасцю і гонарам, што родны нам чалавек не забыты, яго імя не канула ў Лету, а нам ёсць дзе пакланіцца яму, аддаць даніну павагі яго светлай памяці.
Дачакаўшыся цёплых пагодлівых дзянькоў, уся сям’я Хвайніцкіх разам з Ірынай Уласаўнай рушыла ў дарогу. І вось 600 кіламетраў за плячыма. Прыехалі ў Якаўлева, знайшлі мемарыял, усклалі кветкі… Некалькі разоў абышлі па крузе помнік, але … шыльдачку з іменем Уласа Цецюхіна, загінуўшага смерцю храбрых, так і не знайшлі. Было крыўдна ад пачуцця несправядлівасці.
Тады Марына Хвайніцкая звярнулася ў СМІ. Яе эмацыянальны допіс “Не впасть бы в беспамятство…” быў надрукаваны ў газеце “Смоленская правда”. “Вельмі спадзяюся на канструктыўнае рашэнне ўзнятай праблемы, якая куды шырэй, чым апісаны “прыватны выпадак”, – пісала ўнучка салдата Перамогі. – Хочацца ў наступны раз прыехаць у вашу брацкую краіну са сваімі сынамі (іх у мяне чацвёра) і паказаць хлапчукам, дзе бясстрашна ваяваў і па-геройску загінуў іх прадзед, як ушаноўвае Расія простага салдата – Уласа Карпавіча Цецюхіна…”
Рэакцыя на публікацыю беларускі была імгненнай. На рэканструкцыю помніка ў пасёлку Якаўлева неўзабаве знайшліся грошы, былі выраблены і замацаваны адсутныя раней шыльдачкі з імёнамі ўсіх пахаваных тут салдат.
Таццяна СТУПАКЕВІЧ. Чтобы разместить новость на сайте или в блоге скопируйте код:
На вашем ресурсе это будет выглядеть так
Так склалася, што магілу салдата Вялікай Айчыннай вайны Уласа Карпавіча Цецюхіна, які змагаўся з нямецка-фашысцкімі захопнікамі з 1941 года, спачатку шукалі дзеці,...
|
|