Густ да піва

Источник материала:

Беларускі пенны напой мае ўсе шанцы стаць часткай нацыянальнай традыцыі

Памятаю, наш гасцінны турэцкі гід неяк запытаўся пра тамтэйшы напой "Як вам ракы?". Крыўдзіць абаяльнага правадніка не хацелася. Аднак вырашыўшы, што найлепшым адказам будзе... шчыры, выдала як на споведзі: "Дужа мікстурай аддае". "Дык трэба ж пад правільную закуску!" — расчаравана працягнуў ён. Слінкі цяклі ад адных яго апетытных аповедаў пра сыр з авечага малака, экзатычныя салаты і дары мора... Тым жа вечарам вінаградна-анісавая гарэлка была "рэабілітаваная": прысмаку лекаў і след прастыў. А я ўмацавалася ў меркаванні, што "выгадна адцяняць" — гэта не толькі пра вочы, і прывезла-такі пару бутэлек сябрам. Разам з інструкцыяй па ўжыванні!

Удалае спалучэнне напою і пачастунку насамрэч можа непазнавальна змяніць успрыняцце і першага, і другога — адкрыць новы, нетрывіяльны смак. Праўда, пра піва ў такім ключы мы задумваемся ў апошнюю чаргу. Дарма! Існуе значна больш камбінацый, чым "піва+чыпсы" ці "піва+вобла" — больш удалых, яркіх і гарманічных, на любы густ. Якіх менавіта? "Аліварыя" раскажа і... пакажа — на самім піве. Парады па спалучэннях са стравамі размесцяцца проста на этыкетках: для кожнага гатунку свае. Што цалкам гарманіруе з агульнай ідэяй — прывіць густ да беларускага піва.

Накаштаваўшыся ячнага напою па ўсіх канонах падчас колішняга рэйду з "Аліварыяй", мы цяпер здольныя засвоіць і тонкую навуку спалучэння з ежай. Гэта кажа вам чалавек, які яшчэ нядаўна на дух не пераносіў портэр, але аднойчы злучыўшы яго з шакаладным пірагом, перагледзеў свае погляды на жыццё. Абы не перастарацца з экзатычнымі камбінацыямі! Захаваць разумны баланс дапамогуць гэтыя простыя правілы, якімі мы ўзбагаціліся падчас чарговай дэгустацыі ў кампаніі піўных гуру з "Аліварыі":

l  Мікс з вострымі, горкімі і салодкімі стравамі ўзмацняе гаркату ў піве (ад хмелю і смажанага соладу).

l  Кіславатая, салёная і тлустая ежа, наадварот, змякчае піўную горкасць.

l  Выбар стравы залежыць і ад таго, якое "цела" ў піва (біяхімікі патлумачылі б гэтую адметнасць як ступень ферментацыі, мы ж згадаем мацунак, шчыльнасць і насычанасць, ай, што тут казаць — лепш пакаштуйце!). Выбірайце, як кажуць, бліжэй да цела: так, лёгкія гатункі пеннага напою "любяць" адпаведныя пачастункі — нятлустыя морапрадукты, адварное мяса. Мацнейшыя, з высокай шчыльнасцю і большым утрыманнем алкаголю, аддаюць перавагу "цяжкай артылерыі" (дзічыне, напрыклад).

У астатнім палітра спалучэнняў абмяжоўваецца... хіба што вашай фантазіяй, напой жа ў пэўнай ступені ўніверсальны. Дарэчы, піва ў многіх краінах — больш, чым проста пачастунак. З паездкі, скажам, у Германію турысты часцяком прывозяць яго як сувенір. Дзякуючы міжнароднаму прызнанню яно трывала ўмацавалася ў свядомасці як сімвал краіны. А што перашкаджае беларускаму піву зазнаць такую ж долю?

Даўнія традыцыі ёсць. Піўзавод "Аліварыя" бярэ пачатак ажно з 1864 года. А значыць, легендаў і паданняў, якія так любяць турысты, — хоць адбаўляй.

Якасць — таксама ў наяўнасці. "Вада праходзіць спецыялізаваную сістэму ачысткі пад кожны канкрэтны гатунак. Каб надаць піву непаўторны водар, выкарыстоўваем высакаякасны нямецкі хмель, які славіцца сваёй прыемнай горыччу і духмянасцю. Дрожджы падабраныя паводле рэкамендацый кампаніі Карлсберг, яны дазваляюць атрымаць піва з зададзенымі характарыстыкамі", — расказвае галоўны півавар "Аліварыі" Аляксей ФОКІН. Ён адзіны ў краіне можа пахваліцца дыпломам Скандынаўскай школы піваварства. Падрыхтоўку персаналу ён, дарэчы, лічыць не менш важнай умовай для вырабу якаснага піва, чым добрую сыравіну — поруч з сучасным абсталяваннем і адладжанай сістэмай кантролю. Дэгустацыйная камісія "дае дабро" на кожнай ступені прыгатавання напою. "Калі яно гатовае да разліву, мы на 100 адсоткаў упэўненыя ў яго якасці", — запэўнівае півавар. Не губляюць пільнасці і пасля выпуску піва — рэйды "сакрэтных пакупнікоў" (у адным з іх вы, дзякуючы нашаму аповеду, можна сказаць, сталі саўдзельнікамі) працягваюцца, як і навучанне персаналу ў кавярнях і барах. Каб якасна зробленае піва такім і трапляла ў келіхі аматараў. "Асноўныя сёлетнія інвестыцыі пойдуць на далейшае павышэнне якасці", — кажа генеральны дырэктар ААТ "Піўзавод Аліварыя" Міхаіл ЧЭЧАНЕЎ. Давядзецца раскашэліцца, натуральна, і на палаткі з парасончыкамі — разам каля 30 часовых пляцовак (пасля заканадаўчых абмежаванняў наталіць смагу пеністым напоем на свежым паветры цяпер можна толькі ў спецыяльна абсталяваных месцах). На ўсё пра ўсё — больш як мільён еўра.

Міжнароднае прызнанне — калі ласка. "Портэр" і "Экстра" нядаўна атрымалі "пагоны" — па дзве зоркі на гатунак (лічы, срэбра) — на Superіor Taste Award, своеасаблівым "Оскары" для прадуктаў харчавання, у Бруселі. А з World beer award у Мельбурне тыя ж гатункі вярнуліся з золатам і бронзай адпаведна. Гэта вам не проста з моста! Апроч міжнародных ушанаванняў ёсць і прамое матэрыяльнае пацвярджэнне — рост экспарту "Аліварыі" ў 91 (!) раз. Прычым пераважна за кошт суседзяў: дужа папулярнае наша піва ў расіян.

Дык чаго ж нестае? На піўзаводзе мяркуюць, што... прызнання ўласнага спажыўца:

— Не прывык беларус да таго, што яго могуць балаваць найлепшым. Нібыта ўсё самае лепшае ідзе на экспарт ці там у Аўстралію, дзе журы выпіла найлепшую партыю піва, якая для гэтага і была вырабленая... Ёсць такі стэрэатып, яго варта змяняць, — кажа намеснік генеральнага дырэктара па маркетынгу Надзея ДЗЕШКАВЕЦ. — Для нас самае вялікае прызнанне, калі кожны дзень піва набывае наш, беларускі, спажывец. Мы хочам, каб людзі паверылі, што кожны дзень "Аліварыя" вырабляе для іх такі ж якасны прадукт, як і той, што адпраўляе ў Мельбурн...

Атрымліваецца, дастаткова ўсяго толькі перагледзець сваё стаўленне?! І ласавацца айчынным півам з усім належным каларытам. А хоць бы і з нацыянальнымі стравамі. Найперш самім, а замежнікі пасля падцягнуцца. Глядзіш і стане піва часткай нацыянальнай традыцыі. Такім жа памятным і знакавым, як ільняныя сурвэткі, лапці ды гліняныя гаршчочкі. Пачаць мы рэкамендуем... з сябе! Возьмем на сябе смеласць парэкамендаваць сёе-тое з уласна апрабаваных і, на наш густ, удалых, "пар".

Піва "Экстра", у якім лёгкія мядовыя ноты пераплятаюцца з водарам лімоннай цэдры і вільготнага цеста, добра ідзе... з бабкай! У сэнсе, з традыцыйнай бульбяной стравай — пышнай і духмянай — шчодра зашкваранай, з дыхтоўнымі мяснымі кавалкамі, вытрыманай да тонкай скарыначкі ў печы. "Моцнае", з гарманічным, збалансаваным смакам (нягледзячы на павышанае ўтрыманне алкаголю) — якраз пад тлустую, смажаную ежу: а хоць бы блінцы з мачанкаю, ці верашчакаю (мясная падліўка, для якой нашы продкі разбоўтвалі ў вадзе муку, смачна прыпраўлялі мясам, кавалкамі каўбасы). Яркія ноты карамелі і сухафруктаў у "Портэры" ўзбагаціць дзяд (у старабеларускай кухні — адмысловы пірог з начынкаю), такая салодкая парачка здольная акцэнтаваць і адменнае шакаладна-кававае паслясмачча цёмнага гатунку...

Піва — увогуле жаданы госць у кулінарыі. Колькі можна прыгатаваць кактэйляў: цёмнае з вішнёвым сіропам — казка. Ячны напой можа стаць самастойным інгрэдыентам стравы ці дадаткам да яе — як кампанент падліўкі, марынаду для мяса ці пікантнай прыправы. Такія піўныя "ўкрапіны" выкарыстоўваюць многія рэстаратары. Дарэчы, на месцы калісь зачыненага рэстарана "Аліварыі" праз паўгода мае з'явіцца новы, каб запрацаваць у абсалютна новым фармаце. Там, мусіць, будзе з чаго дзівіцца.

Ну а калі ўжыванне піва будзе сапраўдным цырыманіялам, атрымаецца не толькі смачней і цікавей, але і здаравей — наўрад ці ў такой атмасферы ўзнікне жаданне напіцца да ачмурэння! Галоўнае — рабіць усё з густам. Атмасфера сапраўды вырашае многае. Сваімі піўнымі "традыцыямі" дзеліцца і кіраўніцтва піўзавода: Міхаіл Чэчанеў раіць "Портэр" пасля лазні, Надзея Дзешкавец — "Белае золата" як упадабанае жанчынамі піва для душэўнай гутаркі ў сяброўскай кампаніі. А якія густы ў вас?..

Ала МАЧАЛАВА.