Вадзім Гігін абверг чуткі пра смерць Някляева

Источник материала:

Галоўны рэдактар «Беларускай Думкі» пра апазіцыю:Яны аддзяліліся ад грамадства і ператварыліся ў падпольныя субкультуры.

«Новая газета» пагутарыла з галоўным рэдактарам часопіса «Беларуская Думка» Вадзімам Гігіным пра Плошчу.

Улад Гігін афіцыйна –– галоўны рэдактар часопіса «Беларуская Думка» («Новая газета» чамусьці называе Гігіна Уладам, а не Вадзімам –– nn.by). На самай справе –– вельмі вядомая асоба ў Беларусі, паліттэхнолаг ад улады. Яму ўсяго 33 гады, і яго ўвесь час выносіць на абмеркаванне абстрактных геапалітычных праблем, а не гнюснай беларускай канкрэтыкі, якая цікавіць нас.

Мы паведамляем Гігіну чуткі аб смерці Уладзіміра Някляева ў ізалятары КДБ. Улад, трэба аддаць належнае, змяняецца з твару і выходзіць – з мабільным ў калідор. З кім размаўляе –– не ведаем, але праз пяць хвілін ён нам паведаміць, што чуткі пазбаўленыя усялякіх падстаў.

Мы ўжо амаль верым. Вось толькі Гігін раптам пачынае разважаць пра тое, што ў Някляева былі праблемы з алкаголем і ён быў закадаваны, а любая кадзіроўка небяспечная для сэрца.

Мы задаём Уладу Гігін вельмі простыя пытанні. У адказ атрымліваем не сведчанні відавочцы (хай і прыхільніка ўлады), а дозы прапаганды і адсябяціну.

–– Ніхто не сумняваўся, што Лукашэнка пераможа на выбарах, –– сцвярджае Гігін. –– У гэтым у першую чаргу не сумняваліся грамадзяне Беларусі.

–– Колькі, па вашых дадзеных, было людзей на плошчы?

–– Я непасрэдна саміх падзей не бачыў, але быў на плошчы адразу пасля спробы захопу Дома ўрада.

Я бачыў толькі рэшткі пластыкавых бутэлек з элементамі запальных сумесяў, можа, яны там распівалі штосьці, не ведаю.

Я заўсёды ацэньваю колькасць людзей на мітынгу пры дапамозе сцягоў, і тут было не больш пяці тысяч. Але я размаўляў з відавочцамі падзей і хачу сказаць вам вось што: там было шмат разявак. Па-другое, там былі прыхільнікі Раманчука, Вуса, Цярэшчанкі, якія прыйшлі для ўдзелу ў мірных дзеяннях. Па-трэцяе, былі прыхільнікі затрыманых кандыдатаў, якія загадзя ішлі туды для здзяйснення сілавой акцыі.

–– У вас ёсць падставы сцвярджаць аб «загадзя»?

–– Я нікога спецыяльна тут не абвінавачваю, але калі ў нас праваахоўныя органы затрымліваюць два аўтамабілі з бітамі, арматурай, спецсродкамі, калі людзі разбіваюць дзверы Дома ўрада, калі ў людзей у руках рыдлёўкі і секачы, то, напэўна, людзі да чагосьці рыхтаваліся .

–– У вас ёсць падставы сцвярджаць, што гэтыя два аўтамабілі належалі нейкаму пэўнаму апазіцыянеру?

–– Я нікога канкрэтна не абвінавачваю. Я кажу, што прыхільнікі некаторых кандыдатаў рыхтаваліся да сілавых дзеянняў.

–– Што вы бачылі на ўласныя вочы? Якія крыніцы ў вас?

–– Заявы нашых праваахоўных структур.

–– Толькі гэта?

–– Так. Але я ведаю настрой гэтых людзей,

імі рухаюць нянавісць і помста, яны ненавідзяць усё, што адбываецца ў рэспубліцы. Яны аддзяліліся ад грамадства і ператварыліся ў падпольныя субкультуры.

Я ведаю, што яны кажуць аб нашым прэзідэнце. Таму калі яны збіраюць у натоўп сваіх прыхільнікаў, я думаю, любы кіраўнік гэтага натоўпу аддае сабе справаздачу ў тым, што можа адбыцца.

–– А што адбылося?

–– Адбылося выкананне замовы, каб зрабіць малюначак, якая імітуе масавыя беспарадкі і незадаволенасць вынікамі выбараў.

–– Мы маем на ўвазе, што менавіта адбылося на плошчы? Хто, па-вашаму, пачаў біць дзверы Дома ўрада?

–– Значыць, глядзіце, што было. Было імкненне адпрацаваць заказ.

На выбарах апазыцыя правалілася. Проста так сысці –– значыць страціць твар. Трэба было зрабіць «карцінку», паказаць нейкія масавыя беспарадкі.

Але ўсе разумеюць, што сіл для стварэння намётавых мястэчкаў, для серыйных акцый у апазіцыі няма. Аддаваліся апазіцыянерамі загады ісці на штурм ці не, гэтага я не магу сказаць, тут павінны вырашыць праваахоўныя органы.

–– Вы можаце неяк пракаментаваць інфармацыю аб тым, што Дом урада пачалі граміць правакатары, каб даць ўладам падставы зачысціць ўсю апазіцыю ў рэспубліцы?

–– Не ведаю, там шмат няяснага. Я не ведаю, хто збіў Някляева, Саннікава ...

–– Не ведаеце, хто затрымліваў Саннікава і Халіп з журналістамі, якія іх у траўмапункт павезлі? Іх затрымаў мінскі АМАП ...

–– Гэта ўсё вашыя словы, а я не прэс-сакратар МУС.

–– Чыю замову, на вашу думку, выконвала апазіцыя –– Захаду ці Расіі?

–– Я яшчэ думаю над гэтым адказам. Адназначна, што цэнтры кіравання апазіцыяй знаходзіліся за мяжой, а вось па які бок мяжы –– на гэтае пытанне яшчэ трэба адказаць.

–– Як вы пракаментуеце адсутнасць віншаванняў Лукашэнку з боку прэзідэнта Расіі Мядзведзева?

–– Для мяне гэта не зусім зразумела. Ну відавочна, што ёсць нейкія там псіхалагічныя праблемы.

–– Чаму працягваюцца затрыманні ўсіх крытычна настроеных да ўлады людзей: сваякоў апазыцыянэраў, інтэлігенцыі, журналістаў, прадстаўнікоў грамадскасці?

–– Пад сваякамі вы разумееце Ірыну Халіп? Яна –– жонка Андрэя Саннікава. Яна непасрэдна ўдзельнічала ў акцыі. Я асабіста бачыў запіс (з акцыі пратэсту, калі натоўпы мітынгоўцаў ішлі па праспекце. –– Рэд.). На гэтым запісе супрацоўнікі ДАІ просяць яе сысці з праезнай часткі, гэта незаконна выходзіць на праезную частку. Яна іх пытаецца: чаму? Яны ёй адказваюць: для забеспячэння бяспекі. І яна ім адказвае: забяспечце бяспеку, сыдзіце з нашай дарогі. Гэта значыць, яна была актыўным удзельнікам гэтай акцыі. У якой ступені –– гэта будуць высвятляць праваахоўныя органы.

–– У нашай агульнай гісторыі былі жонкі, якія за мужамі ў Сібір паехалі. Хіба гэта злачынства –– быць на плошчы побач са сваім мужам?

–– Правільна! Яна падзяляе з ім адказнасць!

–– Супраць Ірыны Халіп заведзеная крымінальная справа па артыкуле 293 часткі 1 і 2 (гл. Пратакол). Халіп абвінавачваюць у тым, што яна здзейсніла наўмысныя дзеянні, накіраваныя на арганізацыю масавых беспарадкаў, якія суправаджаюцца гвалтам над асобай, пагромамі, знішчэннем маёмасці і інш. Вам здаецца, гэта пошук тых, хто рэальна разбіў дзверы Дома ўрада, ці ўсё-ткі звядзенне палітычных рахункаў?

–– Я не ведаю. Я не ў курсе прад"яўленых Халіп абвінавачванняў. Гэта ўсё вашыя словы ...

Калі мы выключым дыктафон, Улад Гігін не зможа ўтрымацца ад асабістых ацэнак Ірыны Халіп. Ён назаве Андрэя Саньнікава «падабцаснікам» і ясна дасць зразумець, што лічыць Ірыну Халіп ледзь не цэнтрам усёй беларускай апазіцыі. Гэтыя клішэ прагучалі напярэдадні ў заяве, якую Яраславу Раманчуку напісалі ў адміністрацыі прэзідэнта Лукашэнкі і прымусілі агучыць на ўвесь свет. Яны дзіўным чынам пераклікаюцца з публічнымі заявамі самога Лукашэнкі. Усё гэта не пакіне ў нас і ценю сумневу, што ў выпадку з Ірай гаворка ідзе пра асабістую помсту прэзідэнта Беларусі.