Падтрымаць ветэранаў

Источник материала:

Галава сям’i — удзельнiк вайны, яшчэ ў 1940 годзе быў прызваны на ваенную службу з Хатанецкага раёна Арлоўскай вобласцi. Вайну сустрэў салдатам. А калi ў 1942-м трапiў ў палон, потым уцёк, то на некаторы час Iвана Карасцялёва прытулiлi ў сябе добрыя людзi са Старога Сяла Жабiнкаўскага раёна. Тады i не думаў, што лёс прывёў сюды неспраста...

У 1946 годзе салдат Савецкай армii нарэшце трапiў дадому, але застаў там адну выпаленую зямлю. Праз родныя мясцiны Iвана Сяргеевiча прайшоў эпiцэнтр Арлоўска-Курскай дугi. Адчуванне было як у той песнi: «Куда теперь идти солдату, кому нести печаль свою?». Успомнiў салдат пра гаспадароў з беларускай вёскi, якiя ў цяжкую гадзiну не адмовiлi ў кавалку хлеба ды даху над галавой. Прыехаў амаль як да родных. А там за гэты час i дачка Марыя падрасла, прыгажуняй стала. Словам, згулялi вяселле. Калi дакладней сказаць, схадзiлi пехатой у Жабiнку, распiсалiся. «А гаспадаркi было ў маладой сям’i, — не можа стрымаць слёз Марыя Антонаўна, — невялiкi куфэрак з адзежай ды драўляная лыжка. Пачыналi, лiчы, з нуля на роўным месцы. Але ж неяк пражылi».

Яго першую прэмiю за добрыя паказчыкi ў рабоце жонка памятае да гэтай пары. Доўгi час Iван Сяргеевiч узначальваў свінаферму, потым працаваў на ёй рабочым. Калгасны стаж яго складае 47 гадоў. Гаспадыня i на працу паспявала, i дзяцей гадавала.

Цяпер, паводле слоў Карасцялёвых, жыць добра, толькi здароўе падводзiць. Таму малодшая дачка перабралася з Кобрына, каб бацькам лягчэй было. Дзве старэйшыя жывуць у Расii, трое — у Брэсце. Як сабралiся ўсе на 60-гадовы юбiлей сумеснага жыцця, цэлы калектыў атрымаўся. I старшыня сельскага Савета завiтала з падарункам павiншаваць юбiляраў.

Ганна Васiльеўна ўзначальвае мясцовую ўладу ўжо дзесяць гадоў, i найважнейшай сваёй задачай лiчыць падтрымку сталых людзей, асаблiва тых, хто застаўся адзiн. «Усё жыццё яны працавалi на гэтай зямлi, — кажа Ганна Шкарупа, — стваралi дабрабыт краiны. Цяпер нехта ж абавязаны пра iх паклапацiцца. Такiх, напрыклад, як Пётр Кiрылавiч i Надзея Мяфодзьеўна Гумянка са Старога Сяла. Гаспадар у свой час за добрасумленную працу быў узнагароджаны ордэнам Ленiна. Iх нядаўна на свяце вёскi ўшанавалi з нагоды 50-годдзя сумеснага жыцця. З такой жа датай хораша павiншавалi былых працаўнiкоў Марыю Фядосаўўну i Пiлiпа Калiстратавiча Скаклюкоў».

Вядома, людзi бываюць рады, калi iх нават асабiстыя даты не застаюцца па-за ўвагай мясцовай улады. Але ж галоўнае не забывацца пра штодзённыя клопаты састарэлых вяскоўцаў, дапамагаць iм у тым, што самiм ужо зрабiць не пад сiлу. Так, сёлета ўпершыню на рамонт печаў i замену электраправодкi былi мэтанакiравана выдзелены сродкi з раённага бюджэту. У хатах чатырох адзiнокiх пенсiянераў замянiлi электраправады, а двум прывялi ў парадак печы. Паводле слоў старшынi сельскага Савета, гэту работу праводзiлi i раней. Толькi кожная печ або метр проваду давалiся вельмi цяжка, бо грошы даводзiлася адшукваць, прыцягваць нейкiх спонсараў, адрываць капейкi з iншых патрэб i без таго сцiплага мясцовага бюджэту. А цяпер стала так, як трэба. Старым, якiя мелi самую пiльную патрэбу, рамонт зрабiлi. На чарзе яшчэ тры хаты, дзе праводка таксама будзе заменена.

Жабiнкаўскi раён.